Wenen en Bratislava

Afgelopen zaterdag begon mijn grootste en spannendste avontuur tot nu toe in mijn leven. De beslissing om voor mijzelf te kiezen en een halfjaar op reis te gaan heb ik tot aan zaterdag nog geen moment in twijfel genomen. Ook afgelopen zaterdag niet toen ik bepakt en bezakt, ik heb echt veel te veel meegenomen vind ik zelf, toen ik om 10.21 uur klaar stond om de trein naar China toe te pakken! Mijn moeder en Gijs, mijn vader en Desirée, Hidde en opa Bijpost stonden klaar op het station om afscheid te nemen. Om elkaar een halfjaar niet te zien is best raar en zo voelde het op dat moment op het station en toen ik later in me eentje in de trein zat ook wel een beetje. Het was leuk om van veel mensen iets leuks te horen over de start van mijn reis en dat deed me goed.
De trein naar Utrecht ging gelukkig op tijd, dus in Utrecht gaf mij dat een halfuur de tijd om rustig een bakje koffie te drinken en te wachten op de ICE naar Keulen. Ruim op tijd allemaal, het kan dus wel in Nederland, vertrok de trein en kwam ik om 15.21 uur aan in Keulen. In het station kon ik gelukkig mijn backpack achter laten, zodat ik mijn tas niet voor de 6 uur die ik in Keulen ben hoef mee te nemen.
Als je het Hauptbahnhof uit loopt kan je niet om het hoogtepunt van de stad, de Dom van Keulen heen. De Dom van Keulen tornt overal bovenuit in de stad en kan je niet gemist hebben als je in Keulen bent. In 1248 werd begonnen met de bouw van de gotische kathedraal, maar de bouw lag vanaf de 15e eeuw eeuwenlang stil. In de 19e eeuw werd de bouw weer opgepakt en in 1880 werd de bouw van de Dom voltooid. Tot de voltooiing van het Washington Monument in 1884 was de Dom zelfs het hoogste gebouw van de wereld.
Naast de Dom kon je ook niet om de Turkse demonstranten heen. De coupe van de avond ervoor (vrijdag), zorgde ervoor dat vele Turkse mensen de straten op gingen om te laten zien en horen dat ze een voorstander zijn van het beleid van de Turkse president Erdogan. Net zoals in vele andere Europese steden liepen ze een mars, riepen leuzen op straat, toeterden ze in auto’s en waren er veel Turkse vlaggen te zien. Naast de demonstranten was er ook veel politie op straat. Op zulke momenten merk je toch wel in welke wereld wij op dit moment leven. Op het moment van schrijven wordt de situatie in Turkije er niet beter op en is de noodtoestand zelfs uitgeroepen. Mijn plan om naar Turkije te reizen staat op losse schroeven, maar ik denk dat als het zover is ik alsnog naar Turkije ga.
Terug naar Keulen. De Dom zag er binnen er mooi uit, maar het letterlijke hoogtepunt is het beklimmen van de zuidelijke toren. De Dom is 157 meter hoog en als je via de wenteltrap de 533 treden omhoog loopt kom je op 100 meter hoogte uit. Het was een beste klim, maar het zeker waard want het uitzicht over de stad en de Rijn was erg mooi.
Na mijn bezoek aan de Dom ben ik de Rijn overgestoken via de spoorbrug Hohenzollernbrücke. Over de spoorbrug, die een hoop kabaal maakt als er rustig een trein langs rijdt, loop je naar de andere kant van de rivier. Ik had het geluk dat er precies op deze dag een festival in de stad was. Kölner Lichter zorgde ervoor dat veel mensen zich verzameld hadden langs de oevers van de Rijn. De vele eetstalletjes en drinkstalletjes zorgde voor een gezellige sfeer. Van oud tot jong, van mensen alleen tot hele gezinnen waren erop uit getrokken en hadden de kleden uitgestald en de koelboxen met drank meegenomen. Ik heb heerlijk op het gras bij de Rijn gezeten en een pretzel gegeten en een niet missen Duits biertje. Na een paar biertjes en uiteraard een bratwurst was het alweer tijd om terug naar het station te gaan en om mijn trein naar Wenen te pakken.
De nachttrein naar Wenen vertrok om 21.21 uur en zou om 09.45 uur de volgende ochtend aankomen. Ik sliep in een zes persoon coupé met een Nederlands gezin en een vrouw. Ik sliep helemaal bovenaan, wat op zich wel goed was. Het enige nadeel was dat de afstand naar het dak van de coupé niet zo ver was. Na een redelijke nacht werd er in de trein zelfs een ontbijt geserveerd en kwamen we zoals aangegeven om 09.45 uur aan in Wenen. De weg van het station naar mijn hostel was simpel te doen. Het is sowieso veel simpeler om bij je hostel aan te komen, aangezien je google maps kan gebruiken. Dat was vroeger wel anders…
Voordat ik naar Wenen had ik niet echt een gedachte bij de stad zelf. Ik wist dat het een redelijk grote stad is met 1,8 miljoen inwoners en dat er een aantal bekende componisten hebben gewoond. In het hostel zag ik staan dat het huren van een fiets in simpel en goedkoop is om je ermee te verplaatsen. Je moet je eenmalig aanmelden met je bankpas. Het eenmalig aanmelden kost € 1, - en vanaf dan kan je op de 130 plekken in de stad een fiets meenemen en weer terugzetten. Als je de fiets binnen het uur weer terug zet zijn er geen kosten aan verbonden.
Wenen blijkt echt een goede stad te zijn om met de fiets te verkennen. Ik kon nog niet mijn kamer in, dus besloot ik niet lang weg te gaan en eerst op de fiets naar Slot Schönbrunn te gaan. Het Slot Schönbrunn was de zomerresidentie van het voormalige koningshuis, de Habsburgers. Vandaag de dag is het één van de topattracties in de stad en dit was ook te zien aan de vele toeristen. Al met al heeft het Slot mij verrast over zijn schoonheid en was het absoluut een bezoek waard. Ik kocht een kaartje om naar binnen te mogen, maar door de vele toeristen moest ik echter een uur wachten. Ik ben de tuin achter het paleis ingegaan en was verrast door de omvang ervan en hoe mooi het eruit ziet. In de reisboeken staat ook wel dat de tuin van het Slot wordt vergeleken met de tuinen van het Paleis van Versailles in Frankrijk. Op de heuvel in het slotpark vind je de Gloriette. Vanaf dit monument, gebouwd ter herinnering aan een militaire overwinning op de Pruisen, heb je een mooi uitzicht over het Slotpark, het Slot zelf en over de stad Wenen. Binnen in het Slot is te zien in welke pracht en praal de Habsburgers tot 1918 hebben gewoond. De zomerresidentie werd in de 18e eeuw door keizerin Maria Theresia in de huidige vorm gebouwd. Van de ruim 4000 kamers in het slot kan je in de rondleiding 40 kamers bekijken, waaronder de werkkamer van Keizer Frans Josef die aan de basis stond van het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Nadat ik op de fiets weer terug ben gegaan naar mijn hostel en ingecheckt was ben ik weer weg gegaan. Op de fiets wilde ik graag naar het Praterpark, net buiten de oude binnenstad. Voordat ik naar het Praterpark ging besloot ik eerst langs de Flakturm te gaan. De Flakturm, een overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog, is omgebouwd in een multifunctioneel gebouw. Deze voormalige bunker is gebouwd in de Tweede Wereldoorlog om vanuit hier de geallieerde vliegtuigen te beschieten die de stad aan het bombarderen waren. Tegenwoordig is dit een Aqua Terra Zoo, is het een klimmuur en kan je naar de top van het gebouw voor een fantastisch uitzicht over de stad met aan de ene kant het Slot en aan de andere kant de Stephansdom.
De reden dat ik naar het Praterpark wilde is omdat er een stukje geschiedenis is wat voor ons Nederlanders iets is wat je absoluut niet mag missen bij een bezoek aan Wenen. De voetballiefhebbers weten natuurlijk waar ik het over heb, want in het Praterpark staat het Ernst-Happel stadion waar Ajax als laatste Nederlandse club op 24 mei 1995 de Champions League wist te winnen! Naast het voetbalstadion is het Praterpark uiteraard een park, maar zit er ook een attractiepark in. Je hoeft geen entree te betalen, maar alleen voor de attracties apart.
In het Praterpark zit ook een restaurant waar de typisch Oostenrijkse gerechten geserveerd worden. In het Schweizerhaus krijg je een grote schnitzel met een enorme pul bier met een schuimkraag erop om weg te werken! Op de fiets terug ben ik eerst langs de Donau gefietst. De Donau zou de rivier zijn die ik in de aankomende steden Bratislava, Budapest en Belgrado ook tegen zou komen. De tweede langste rivier van Europa vindt zijn oorsprong in Duitsland en mondt uit in Donaudelta in Roemenië en Oekraïne. Via de Donau ben ik langs de bekende Ringstrasse terug gefietst naar het hostel. De Ringstrasse is de straat die als een soort ring om het oude centrum van Wenen heen ligt.
Het hostel wat ik geboekt had in Wenen had ook een bar in de kelder en hier ontmoette ik in de avond de eerste Australiërs van mijn reis. Het werd een goede eerste avond in het hostel.

De tweede dag in Wenen ging ik er wat later uit en besloot ik na het ontbijt in het hostel wederom de fiets te pakken, maar dit keer het oude centrum te bezoeken. Mijn eerste stop werd de Hofburg. De voormalige woning van de Habsburgse familie is te bezoeken, maar is minder imponerend als het Slot Schönbrunn. Het Sisi museum is leuk om te bezoeken en om te zien hoe het bewogen leven van de mooie koningin is geweest. Langs de Ringstrasse fietste ik verder langs het operagebouw, het standbeeld van een van de beroemdste inwoners van Wenen, Mozart, en het stadspark met nog meer standbeelden van de beroemde componisten die in Wenen hebben gewoond en gespeeld zoals Schubert en Strauss. Het tweede bezoek van deze dag was aan het Stephansdom. Deze dom is dé attractie van de stad. De gotische Kathedraal, het symbool voor de stad Wenen staat centraal in de oude binnenstad. De zuidtoren, 137 meter hoog, kan je beklimmen. Zo gezegd zo gedaan en daarmee beklom ik mijn tweede kerk in drie dagen tijd om te kijken wat het uitzicht over Wenen was. Na 337 treden en vele zweetdruppeltjes lichter was ik op 67 meter hoogte en was er een mooi uitzicht over de stad en in de verte de rivier de Donau.
Voor mijn gevoel had ik al genoeg gedaan voor deze dag en ook in Wenen begint te temperatuur aardig op te lopen richting de 30 graden.
In de avond wederom naar de bar van mijn hostel geweest en drankjes gedaan met dit keer een paar Amerikanen. Na twee dagen reizen in Europa heb ik al door dat de grootste groepen backpackers uit Australië en Amerika komen.

De volgende stop was Bratislava, de hoofdstad van Slowakije. Bratislava ligt op een uurtje met de trein van Wenen en had ik dus zo bereikt. Als je uit Wenen komt is Bratislava wel even wennen. Dit op twee manieren want Wenen kent qua architectuur echt veel hoogtepunten en is veel groter. Als je in Bratislava komt merk je al enigszins dat je terecht komt in het voormalige Oostblok. Hoewel je tegen Slowaken absoluut niet moet zeggen dat zij behoren tot Oost-Europa, dan krijg je echt ruzie met ze, behoort het volgens mij absoluut toe aan Oost-Europa. In hostel Blues was alles goed geregeld en mijn vervoer met de bus naar het hostel was simpel. Slowakije heeft erg vriendelijke mensen en dat merkte ik al toen ik op zoek was naar mijn hostel en geholpen werd door een omstanders om te vertellen waar het hostel was.
Bratislava, waar ongeveer 430.000 inwoners wonen, heeft pas zijn naam sinds 1919. In 1919 besloot men de naam van Pressburg te veranderen naar Bratislava. Na het uiteenvallen van de Tsjechoslowakije in 1993 werd Bratislava de hoofdstad van de nieuwe staat Slowakije. De Slowaken werden na de Eerste Wereldoorlog samengevoegd met de Tsjechen terwijl de Slowaken jarenlang tot het Hongaarse Rijk hadden gehoord. Na de splitsing tussen Tsjechië en Slowakije was er geen ruzie tussen de twee landen, wat vaak het geval is bij een splitsing zoals bijvoorbeeld bij Servië en Kosovo. Slowakije ontwikkelde zich snel en sloot zich in 2004 aan bij de Europese Unie en in 2009 werd de Euro als betaalmiddel ingevoerd.
Slowakije is voor mij een begin aan mijn reis door Oost-Europa die mij naar Istanbul gaat brengen. Mijn verwachtingen in Oost-Europa dat de prijzen steeds verder naar beneden gaan voor alles. Het verschil tussen Wenen en Bratislava is al duidelijk merkbaar in de prijzen voor het eten en uiteraard het bier.
In Bratislava heb je, net zoals in vele andere steden een Free Walking Tour. De Free Walking Tour is gratis, maar als je tevreden ben kan je aan het eind van de rondleiding een fooi geven aan de rondleidster. De Free Tour bracht mij in 2,5 uur door het oude centrum langs de hoogtepunten van de stad zoals de St Martin’s Cathedrale, de Blue Church en ‘The Watcher’. The Watcher is een bronzen man die uit een put omhoog kijkt en het meest gefotografeerde attractie van de stad. Het standbeeld heeft zijn naam te danken aan een typische communistische werker die het niet uitmaakt wat voor werk hij aan het doen is. Het mooiste gebouw van de Free Tour was voor mij Blue Church. Deze, de naam zegt het al, blauwe kerk is nog niet heel oud, gebouwd in 1911, maar ziet er erg mooi uit. Na nog een drankje aan de Donau besloot ik terug te gaan naar het hostel en typische Slowaakse gerechten te eten zoals aardappel dumplings met bacon. Het was wel lekker, maar vooral erg vullend. De avond was rustig. Ik heb in het hostel wat gekaart met een aantal jongens uit Gibraltar.

Niet te missen in Bratislava is de burcht (Hrav) op de heuvel in de stad. Na een beklimming naar boven is het zicht over Bratislava, maar ook over de Hrav erg mooi. De Hrav werd in de jaren ’50 van de vorige eeuw gerenoveerd, nadat het al vanaf het begin van de 18e eeuw vervallen was na een brand. Na het bezoek aan de Hrav ben ik met een boottocht de Donau overgegaan naar de restanten van de Hrav van Devin 9 kilometer buiten Bratislava. Devin Hrav stamt uit de late steentijd en is in de tussentijd onder anderen door de Romeinen bewoond geweest. Na de belegering van Bratislava door Napoleon is de Hrav kapot geschoten en is het een ruïne geworden. De reis terug over de Donau ging sneller dan de heenweg. Op de heenweg deed de boot er anderhalve uur over, omdat het tegen de stroming in moest varen. Terug deed de boot er maar een halfuur over om weer in Bratislava terug te komen.
In de avond terug gekomen kwam ik in gesprek met een aantal Australiërs. Met een grote groep besloten we de Pub Crawl in Bratislava te doen. Met vier Australiërs, Finnen en Amerikanen en later nog een aantal Nederlanders werd het een mooie avond langs een aantal kroegen en eindigden we in een club. Een mooie avond!