India

Iedereen kent de vooroordelen over India: het stinkt er, er zijn veel mensen, het is chaotisch en er ligt overal vuilnis op de grond. Uit eigen ervaring kan ik nu zeggen dat deze vooroordelen waar zijn. 'You love it or you hate it' is een andere veelgehoorde uitspraak over India. Ik heb besloten om een korte en snelle indruk van India te krijgen. Door hier maar een week door te brengen kan ik eigenlijk geen oordeel geven over het land, want India is een continent op zichzelf en hier heb je minimaal 6 weken voor nodig. India had ik van mijn lijstje met te bezoeken landen geschrapt vanwege de tijd. Maar omdat Delhi vanuit Bisjkek meer dan de helft goedkoper is en het een directe vlucht was vergeleken met vliegen op Kathmandu besloot ik een korte en snelle trip door India te maken en een stukje van dit immense land mee te krijgen.

Met 1,2 miljard inwoners, zoveel staten, talen, geloven en tradities is India een continent op zichzelf in het continent Azië. India heeft een lange geschiedenis als een onderdeel van de Zijderoute van China naar India en vele verschillende rijken waaronder veroveringen van Timur en het Mogolrijk. In de 16e eeuw kwamen de eerste Europeanen naar India toe. Nadat Vasco da Gama de zeeroute van Europa naar Indië had gevonden was in 1510 in Goa de eerste Portugese nederzetting gesticht. In de daarop volgende eeuwen strijden de Engelsen, Fransen en de Nederlanders om delen van India en trekken de Britten in de strijd met de Fransen aan het langste eind. Begin 19e eeuw komt India onder volledig Brits bewind te staan. In 1857 is de eerste oorlog voor onafhankelijk van India, maar deze wordt tegengehouden door de Britten. Een van de grootste helden van de 20e eeuw is uiteindelijk het nationale symbool geworden van de onafhankelijkheid van India. Mahatma Gandhi studeerde in Londen en werkte in Zuid-Afrika voordat hij in 1915 terugkeerde naar India om door een geweldloos verzet de onafhankelijheid van de Britten te bereiken. Gandhi heeft na de Tweede Wereldoorlog succes in het krijgen van onafhankelijkheid van Groot-Brittanië, maar kan alleen maar hulpeloos toekijken hoe zijn grote wens voor een groot India te niet wordt gedaan. Op 15 augustus 1947 krijgt India zijn onafhankelijkheid gevolgd door de onafhankelijkheid van het islamitische Pakistan een dag later. Het gevolg is een massale migratiestroom van moslims naar Pakistan en Hindu naar India. Op weg naar een gebed op 30 januari 1948 wordt Mahatma Gandhi op straat in Delhi vermoord. Tegenwoordig is India een van de landen die opkomend is in de wereldeconomie. India, een van de BRIC-landen, doet het economisch gezien zo goed dat het land 2017 hoogstwaarschijnlijk China gaat inhalen als werelds snelst groeiende economie.
Mijn vlucht van Bisjkek naar Delhi ging voorspoedig. Na 3,5 uur landde ik in Delhi in een compleet andere wereld. In de middag ging ik met de metro vanaf mijn hostel in New Delhi naar Old Delhi. Bij het kopen van een kaartje in de metro begon het al. Er wonen ongeveer 25 miljoen mensen in Delhi en er staan grote rijen voor het kopen van een kaartje. De OV-kaart is bij het grootste gedeelte van de bevolking nog niet aangekomen. Indiërs hebben niet zoals de meeste westerse mensen een comfortzone om zich heen. In de rij wordt je dus al overal aangeraakt en zo ook mijn tas. Ik heb niet vaak een onveilig gevoel, maar hierdoor denk ik de hele tijd dat er iemand aan mijn tas zit en er iets uit wilt halen. In de metro zelf weet je precies wanneer je New Delhi verlaten heb en aangekomen bent in Old Delhi. Het duwen en trekken om in en uit de metro is begonnen. Het was dan ook een hele opgave voor mij om bij station Chadni Chowk, midden in Old Delhi, uit te stappen. Eenmaal buiten ging het maar door met de drukte. Op het station, op de markt en op straat waar alle auto's, fietsriksja's, motorriksja's, fietsen, koeien en mensen door elkaar heen en weer lopen en rijden. Ik had het idee dat ik in mijn leven wel wat gewend was met reizen, maar dat valt bijna in het niet als je in Delhi aan ben gekomen. Ik kan mij alleen herinneren dat het zo erg als dit was toen ik in Jakarta was.
Door de drukte liep ik naar het hoogtepunt in Old Delhi: het Red Fort. De Mogolleider Shah Jahan, dezelfde man die de Taj Mahal liet bouwen, bouwde het fort met de rode 18 meter hoge muur er omheen tussen 1638 en 1648. Het Rode Fort heeft meerdere gates, allen vernoemd naar de steden waar ze naar wijzen, waarvan de Lahore gate de belangrijkste is. Van hieruit ga je het fort in. Binnen zie je vele verschillende gebouwen waaronder vele paleizen en een moskee. Het was mooi om te zien allemaal en het was in de Red Fort gelukkig ook een stuk minder druk dan op straat.
Met de motorriksja liet ik mij weer terugbrengen naar het hostel. Ik had geluk, want in India hebben ze veel voetbalzenders en in mijn hostel kon ik de klassieker kijken. Het was voor het eerst sinds mijn vertrek dat ik weer eens een voetbalwedstrijd van Ajax op televisie kon kijken. Het resultaat was wat minder in mijn ogen...

De tweede dag in Delhi voelde al een stuk vertrouwder. Als je eenmaal gewend ben dan maakt de drukte niet zoveel meer uit. Ik stond vroeg op, omdat ik om 6.30 uur een tour had. Op internet en in de lonely planet had ik gevonden dat er in Delhi een fietstocht is. Als een echte Nederlander leek mij dit erg leuk om op deze manier Delhi te bekijken. We, er zaten uiteraard alleen maar Nederlanders in mijn groep, vertrokken vroeg, omdat we op die manier de drukte van Delhi enigszins kunnen vermijden. Het was erg leuk om op de fiets Delhi te verkennen en op deze manier op plekken te komen waar je anders nooit zou komen. Zo reden we eerst langs de vleesmarkt en later langs de specerijenmarkt. Later verruilden we Old Delhi voor New Delhi en meteen was het verschil duidelijk. New Delhi is begin 20e eeuw gesticht door de Britten. Toen de hoofdstad in 1911 verplaatst werd van Calcutta naar Delhi vonden ze het nodig om verandering aan te brengen in de stad. In plaats van de kleine steegjes en de wirwar van straten in Old Delhi werd een stad aangelegd met lange boulevards en voornamelijk overheidsgebouwen. De drukte van Old Delhi is bijna helemaal weg als je een zijstraat van New Delhi ingaat. Na New Delhi vervolgden we onze weg weer terug naar Old Delhi en we eindigden de fietstocht bij een van de bekendste restaurant in Delhi. Bij Karim's kan je genieten van de fantastische Indiase keuken. Ik kan persoonlijk enorm genieten van al het eten hier in India. De curry's, de kruiden en de smaken zijn echt fantastisch. Om de Delhibelly te vermijden heb ik de streetfood in Delhi overgeslagen, maar in de rest van India zeker niet!
Na de fietstocht ben ik naar het treinstation gegaan, om een aantal treintickets vast te leggen. Normaal gesproken zou ik dat nooit van tevoren doen, maar in het weekend is het Dewali festival in India. Bij Diwali worden de huizen versierd, worden er lichtjes opgehangen en komen de families weer bij elkaar. Het festival duurt vijf dagen, maar de derde dag, zondag 30 oktober, is de belangrijkste dag van het festival in India.
De rest van de dag heb ik rustig aan gedaan en aan het eind van de middag ben ik richting het treinstation gegaan om de trein naar Jaipur te nemen. Ik vertrok een uur van tevoren, maar ik had mij lelijk vergist in de drukte van het verkeer in Delhi. Ten eerste was het hier een stuk moeilijker om een taxi te vinden dan in Centraal Azië waar iedereen een taxi-chauffeur is en ten tweede stond het verkeer muur- en muurvast. Pas 1 uur en 45 minuten later kwam ik, veel te laat, aan bij het station. Ik had mijn trein gemist en er zat niks anders op dan een nieuw kaartje te kopen voor een andere trein naar Jaipur. Ik had geluk dat er nog een trein naar Jaipur ging die dag en vier uur later kwam ik midden in de nacht in Jaipur aan.

Bij aankomst in Jaipur had ik met een riksja chauffeur afgesproken om Jaipur en de omgeving de volgende dag te gaan bekijken. In mijn kamer zaten ook twee Colombianen die mee zouden gaan. Vanwege mijn zeer drukke tijdschema zou ik in anderhalve dag proberen een aantal hoogtepunten te bekijken.
Jaipur, de hoofdstad van de meest flamboyante staat van India Rajasthan, heeft meer dan drie miljoen inwoners en wordt ook wel de 'pink city' genoemd. Jaipur heeft deze naam te danken aan het feit dat in 1876 de Prins van Wales, de later koning Edward VII, naar Jaipur kwam. Ter gelegenheid van zijn komst werden in de oude stad alle gebouwen roze geschilderd. De roze kleur staat voor gastvrijheid en tot op de dag van vandaag moeten alle gebouwen in de oude stad roze geschilderd worden bij de wet.
Er stonden een aantal stops op het programma vandaag en de eerste was Elephant Village. De meeste dingen die wij vandaag zouden bezoeken kwamen op conto van de riksjachauffeur Raoul en naarmate de dag vorderde bleek ook wel waarom. Raoul was erg vrijblijvend en bleef dat ook zolang wij de dingen zouden doen waar hij ons naar toe zou brengen. De Elephant Village, en dit weet ik pas na onderzoek op het internet achteraf, is een overheidsinstelling waar olifanten verzorgd worden om ervoor te zorgen dat het beter gaat met deze bijzondere beesten. In dit dorp blijkt hier weinig van. Er is weinig ruimte en er ligt overals net als op straat afval. Het blijkt achteraf dat de eigenaar pakketdeals aanbied, waarvan de opbrengsten zijn eigen zak ingaan. Ik wilde alleen de olifanten voeren en eventueel wassen, maar dit was apart niet mogelijk. De prijzen waar de beste meneer mee aankwam waren ook erg hoog. Mijn Colombiaanse medebackpackers zijn het onderhandelen wel gewend in hun eigen land en na de harde onderhandelingen konden we eerst een rondje op de olifant rijden en hierna het beest voeren. De huizen die gebouwd zijn voor de olifanten zien er goed uit, maar dat was het dan ook wel. Gelukkig was het rondje op de olifant kort en konden we het beest gaan voeren. Sommige olifanten zijn beschilderd met afwasbare verf en dat ziet er op zich wel vrolijk uit. Al met al hield ik een apart gevoel aan mijn bezoek aan de Elephant Village over en achteraf bleek dat te kloppen toen ik de verhalen op internet had gelezen.
Het volgende bezoek was aan het Amber Fort in de voormalige hoofdstad van Rajasthan Amber. Het grote fort ligt op een berg en na een beklimming van tien minuten kom je bij het fort. Men is eind 16e eeuw begonnen met het fort en het is opgebouwd als paleis. Toen de hoofdstad zich verplaatste naar Jaipur verviel de functie van paleis en fort. Het is heerlijk om rond te lopen en te verdwalen in de vele steegjes en 'geheime' paden. Er zijn vier binnenplaatsen en genoeg te zien. Dit was geen onderdeel waar ons riksjachauffeur aan zou verdienen, dus hierna gingen we shoppen bij een zijdefabriek met uiteraard een winkel. Een van de Colombiaanse jongens was wederom aan het onderhandelen over de prijs en dat ging onze riksjachauffeur te ver! Het ging hem om zijn reputatie zei hij. Waarschijnlijk ging het ook om het geld wat hij er aan zou verdienen en na deze aanvaring was de rest van de rit zeer bekoeld. We zijn nog wel langs een waterpaleis en door de Pink City gereden.
De rest van de avond heb ik onder anderen met deze Colombiaanse jongens doorgebracht en hebben we op straat wat streetfood gegeten. Bier is hier in Noord-India wat lastiger te verkrijgen, maar het was een gezellige avond!

Rennen, haasten en hollen zorgt ervoor dat ik ook mijn tijd moest nemen. Ik had plannen om nog wat te doen, maar verder dan een bezoek aan het busstation om een busticket voor in de middag zat er niet in. De rest van de ochtend en middag rustig aan gedaan en om half 4 nam ik de bus naar Agra. De busrit duurde zes uur voordat ik in Agra was.

Na de nacht rustig te hebben geslapen ging ik er wederom vroeg uit. Agra is dé stad waar een van de bekendste gebouwen te wereld zich bevind. Om de drukte van de vele mensen die dit gebouw willen zien tegen te gaan wordt het aangeraden om hier vroeg heen te gaan en de zonsopgang mee te maken. Om half 6 kwam ik het gebouw binnen voor een kaartje... Blijkt toch dat iedereen op tijd komt en je de drukte niet tegen kan gaan! Dit gebouw is te populair en ik stond ook in de rij om naar binnen te mogen.
Shah Jahan liet in 1632 het gebouw bouwen als nagedachtenis aan zijn derde vrouw, Mumtaz Mahal, die was overleden bij de geboorte van hun 14e kind. De dood van Mumtaz deed zoveel bij de heerser dat hij dit gebouw liet bouwen. Acht jaar later was het hoofdgebouw klaar, maar het gehele complex was klaar in 1653. Niet lang nadat het gebouw af was werd Shah Jahan afgezet als heerser door zijn zoon en gevangen genomen in Agra Fort waar hij is gebleven tot aan zijn dood. Vanuit zijn raam kon hij het gebouw alleen maar zien in de verte. Na zijn dood is zijn lichaam begraven naast dat van Mumtaz.
Ik heb het natuurlijk over de Taj Mahal! Alles aan dit gebouw en de gebouwen er omheen klopt. De symmetrie is perfect! Zonder te overdrijven denk ik dat ik kan zeggen dat dit een van de mooiste gebouwen is op de wereld die ik ooit gezien heb! In het begin van de 21e eeuw is het gebouw schoon gemaakt, omdat het witte marmer verkleurd was door de luchtvervuiling.
De reden van mijn bezoek aan Agra was de Taj Mahal, maar ik had de rest van de dag nog over voordat mijn trein zou vertrekken richting Varanasi. Het andere hoogtepunt in de stad is het Agra Fort. Dit fort, wat als voorbeeld werd gebruikt voor de aanleg van het Red Fort in Delhi, is midden in de stad maar staat door de Taj Mahal op de tweede plaats om te bezoeken en wordt daarom vaak overgeslagen. Agra Fort werd gebouwd in 1585 van rood zandsteen, maar de hand van Shah Jahan is ook te zien in het fort door het gebruik van het witte marmer. Het fort is mooier dan het fort in Delhi en het uitzicht vanuit het fort op de Taj Mahal in de verte is erg mooi.
Ik besloot dit keer iets eerder richting het station te gaan zodat ik mijn trein niet zou missen. Ik zou de trein zeker niet missen, want bij aankomst op het station bleek de trein drie uur vertraging te hebben! Men heeft altijd gezegd dat treinen in India een uitdaging is. Ik denk dat ik zelf wel wat ervaring heb met treinen, maar er is niks over gelogen. Ik had het laatste kaartje wat ik kon krijgen in een sleeper richting Mogul Saray wat op 18 kilometer van Varanasi ligt. De sleeper is de een na laagste klasse, na de tweede klasse waar alleen zitplaatsen zijn en iedereen over elkaar heen zit, ligt en staat. Door Diwali, of misschien is het normaal gesproken ook wel zo, was dit in de sleeper ook het geval. Er zijn bijna geen toeristen te bekennen en iedere Indiase gaat naar zijn familie om Diwali te vieren. In de zessen bedden waar ik was lagen 11 mensen! Ik lag gelukkig alleen in een bed met een heleboel bagage waaronder die van mijzelf.

Het was een uitdaging. De trein had al drie uur vertraging en vertrok om 22.00 uur. Het zou een rit van 11 uur zijn, maar het werd een rit van 13 uur. Ik heb twee uurtjes geslapen met mijn oortjes in en muziek op. Na een rit van 17 uur, inclusief vertraging en de rit naar Varanasi kwam ik redelijk gebroken aan in het hostel.
Varanasi is van zichzelf al een drukke stad, maar door Diwali is het nog drukker. Varanasi is een van de oudste continu bewoonde stad ter wereld en ook zeker een van de meeste chaotische en indiscrete stad ter wereld. De heilige stad voor de hindoes staat bekend in de wereld vanwege de heilige rivier de Ganges en het cremeren van de lichamen van de overledenen.
Na in de middag een rondje te hebben gelopen ging ik om vijf uur met de boottrip vanuit het hostel mee. We zaten met een mannetje of 15 in de boot en waren niet de enige op de heilige rivier. Er zijn ceremonies, mensen zwemmen in de rivier, mensen worden gecremeerd in ghats en het as wordt in de rivier gegooid. Er zijn zoveel dingen te zien dat je bijna niet weet welke kant je op moet kijken.

De volgende dag heb ik besloten dat ik niet met het echte feest van Diwali in Varanasi blijf. Diwali wordt ook gevierd in Nepal en ik wil graag meer tijd in Nepal door brengen. Ik heb een buskaartje gekocht om naar Kathmandu te gaan en heb mij hierna af laten zetten bij de allereerste ghat. Vanaf hier ben ik langs alle ghats gelopen, door kleine steegjes en heb ik mij verwonderd over van alles. Ik heb ongeveer een uur gekeken bij een van de twee crematieghats die er in Varanasi zijn. Bij de crematies wordt een heel proces gevolgd. In het heilige proces wordt het lichaam van de overledenen eerst gewassen in de Ganges. Dit is het reinigingsproces. Hierna wordt het lichaam op een stapel met hout gelegd waarna er ook weer hout op het lichaam gelegd wordt. Er wordt ongeveer 180 kilo hout gebruikt. De familie gaat naar de tempel toe om het heilige vuur te halen waarmee de stapel hout en het lichaam aangestoken wordt. De crematie van een lichaam is ongeveer na drie uur afgelopen. Her borstbeen en de heup verbranden niet geheel, waardoor deze in een pot gedaan worden en in de Ganges gegooid worden. De oudste zoon, die te herkennen is aan een kale kop en die is gekleed in het wit, neemt een bad in de Ganges samen met de resten van het lichaam om zijn ziel te reinigen. Vrouwen zijn niet aanwezig bij de crematie, want als vrouwen beginnen te huilen kan dit het proces van de ziel die naar god gaat verslechteren.

Al met al kan ik zeggen dat Varanasi een hele bijzondere stad is waar bijzondere dingen gebeuren. De uitspraak 'you love it or you hate it' komt hier ook weer heel nadrukkelijk naar voren. In de week die ik in India doorgebracht heb, heb ik een korte en snelle indruk gekregen van voornamelijk Noord-India. Het meest mooie aan India vind ik persoonlijk zelf het eten. Het Indiase eten is heerlijk! Het is gekruid, heeft vele verschillende smaken en voornamelijk vegetarisch. Al met alI is India een indrukwekkend land waar ik in de toekomst zeker nog een keer terug moet keren om een echte indruk van het land te krijgen!