Chengdu: Grand Boeddha en de panda's

Afgelopen zondag was inderdaad een dag van bijkomen... Ik heb in mijn bed gelegen en gerelaxt. Aan het eind van de middag besloot ik toch maar wat te gaan doen. Aangezien ik van de week naar de Tiger Leaping Gorge ga (een gebied met kloven) om te hiken voor een paar dagen lijkt het mij verstandig om goede bergschoenen te kopen. Want twee dagen hiken op mijn nieuwe Allstars zie ik niet zo zitten! Ik heb de taxi gepakt naar een winkel en daar voor zeer goede prijs een paar bergschoenen aangeschaft. Veel goedkoper dan in Nederland waarschijnlijk... En als het goed is kan ik deze schoenen de rest van mijn leven gewoon gebruiken! Op de terug weg heb ik toch weer geprobeerd de bus te pakken. Natuurlijk is de taxi goedkoop, maar de bus is nog goedkoper ( 2 yuan per ritje = 0,25 eurocent). Dankzij de kaart die ik gekregen heb bij mijn hostel begin ik het labyrint aan buslijnen een beetje te snappen. Een halfuur later kwam ik uiteindelijk dus ook aan bij mijn hostel! De rest van de avond heb ik een beetje gezeten, alleen was er ondanks de vele toeristen die er waren weinig contact... Een beetje saai, maar dit zorgde er uiteindelijk wel voor dat ik op tijd naar bed ging!

Chengdu is een stad waar veel te beleven is, maar de twee grootste trekpleisters liggen buiten de stad. De grand Boeddha staat in Lèshān en het panda rehabilitatiecentrum ligt op 20 kilometer buiten Chengdu.
Maandag stond eerst het bezoek aan de grand Boeddha op het programma. Je kon bij het hostel wel een tour boeken, alleen was die prijs schrikbarend hoog. In mijn reisbijbel, de lonely planet, stond dat je hier ook met het openbaar vervoer kon komen, dus zo gezegd zo gedaan. Na mijn eerdere slechte ervaring met de bus, zou dit een hele dag van de ene bus op de andere bus worden, dus ik hoopte dat het goed zou gaan en ging af op mijn skills wat betreft kaartlezen.
Ik ben rond 11 uur vanaf mijn hostel op pad gegaan om eerst naar het busstation te komen. Bus 28 bracht mij in een halfuur bij het busstation, dus stap 1 was gelukt! Aangekomen bij het busstation heb ik een kaartje gekocht om naar Lèshān te gaan en gelukkig vertrok de bus meteen. Twee uur later kwam ik aan in Lèshān en had ik wederom geluk. Ik kon direct op bus 13 stappen die mij uiteindelijk in een halfuur bij de grand Boeddha bracht. Al met al met twee keer overstappen en drie verschillen buslijnen verder, was ik in 3 uur op mijn bestemming. Waarschijnlijk zou ik met dezelfde afstand en in dezelfde tijd in Duitsland zijn als ik vanuit Schagen zou vertrekken...
De grand Boeddha was inderdaad grand. Maar met groot bedoel ik ook echt groot. Ik vond de Boeddha die ik gezien heb in Beijing, 18 meter, al groot, maar dit exemplaar van Boeddha is in totaal 71 meter hoog. Zijn oren zijn alleen al 7 meter lang, en zijn schouders hebben een omtrek van 28 meter. Elke teen is 8,5 meter lang en zijn vingernagel is langer dan een mens! Best grand dus... Deze Boeddha is natuurlijk niet voor niks gebouwd en hoewel het nu een toeristische attractie is, is het vroeger niet gebouwd voor dit doeleinde. 1400 jaar geleden heeft een monnik dit grote Boeddha beeld uit het steen laten hakken om ervoor te zorgen dat de schippers die in de rivier voor het Boeddha beeld varen, beschermd zouden worden en niet zouden vergaan. Tot die tijd vergingen er veel schepen, vanwege de hoge stroomsnelheid van het water. De monnik heeft de uiteindelijke bouw niet overleefd, want ze hebben 90 jaar gedaan over het bouwen van het beeld.
De temperatuur maandag was zoals gewoonlijk weer niet te doen. Na de klim omhoog om bij het hoofd van Boeddha te zijn, de klim naar beneden en weer omhoog was ik nat op plekken waarvan ik niet eens wist dat ik daar kon zweten. Gelukkig boden de bussen op de terugweg uitkomst want in de drie uur terug kon ik gelukkig genieten van de airco in de bus die zorgde dat het verdraaglijk was, zo rond de 25 graden. Het lijkt nu natuurlijk alsof ik helemaal geen problemen heb gehad met de bussen, maar gelukkig ging het op het eind, bij het nemen van de laatste bus richting mijn hostel toch een beetje fout. De bus uit Lèshān zette ons af in een straat, waarvan ik geen idee waar ik was. Nadat ik de goede buslijn had gevonden ben ik op de bus gestapt in de hoop dat ik de goede richting op ging... Helaas voor mij was het de verkeerde kant, maar na drie stops kwam ik hier achter en kon ik de goede nemen terug naar mijn hostel.
Na wat gegeten te hebben in het restaurant van mijn hostel kwam ik in gesprek met een paar Engelsen en een jongen uit Australië. Je merkt toch dat als je met meer reizigers spreek dat er heel veel zijn die reizen voor een paar maanden in China of hier studeren of werken. In de ruimte buiten het restaurant was een gameroom met een tafeltennis tafel en tafelvoetbal.
Tafeltennis is in China sport nummer 1. Je ziet op straat ook mensen tafeltennissen en Chinezen zijn hier erg goed in. Bij deze tafel waren gelukkig maar twee Chinezen, een man en een vrouw, en meer toeristen. Al gauw werden de wedstrijden gespeeld en de winnaar bleef staan. Later hebben we ook nog twee tegen twee gespeeld. Je kan wel begrijpen dat het zweet weer van je lichaam afdruipt in een ruimte met alleen een fan. Samen met twee Israëliërs, een Zwitser, Italianen en de Chinezen heb ik de hele avond gespeeld en het was echt mooi!

Dinsdag stond attractie nummer 2 op het programma: het panda rehabilitatiecentrum. De panda staat symbool voor deze regio en is ook overal terug te vinden in de stad. Elke taxi heeft een sticker op zijn auto van een panda en je ziet souveniershops in de stad met panda's overal.
Dit keer niet zelfstandig, maar met de tour van het hostel. Het scheelt misschien een paar euro en het scheelt mij weer regelen. Voor een trip naar de panda's is het verstandig om vroeg heen te gaan, want dan zijn de panda's nog actief en kan je ze dus in actie zien. Om 7.45 uur werd ik opgehaald en binnen een uurtje rijden waren we bij het rehabilitatiecentrum. Het is alleen niet zoals ik bij de andere rehabilitatiecentrum heb gezien. Het is meer een soort dierentuin, waarbij ze goed zorgen voor de panda's. Toch is en blijft het bijzonder om deze dieren te zien. Ze zijn fantastisch, eten voornamelijk bamboe de hele tijd en het lijkt wel alsof ze alleen maar aan het poseren zijn. Natuurlijk is het een goede zaak wat ze hier doen, wat ook te zien was in de film die we te zien kregen. Er zijn wereldwijd nog maar ongeveer 2000 panda's, waarvan er 50 in dit park leven. De meeste panda's overleven niet lang meer in het wild... Naast de voor ons bekende wit/zwarte panda's hebben ze hier ook de grootste populatie rode panda's in de wereld.. Deze rode panda's lijken echter totaal niet op panda's, maar meer op een wolf of een vos.
Het was een interessante ochtend en leuk om die beesten te zien. De rest van de dag had ik weinig op het programma dus heb ik even een dutje gedaan na terugkomst.
Aan het eind van de middag ben ik naar het centrale plein van Chengdu, Tianfu Square, gegaan met de bus. een opvallend verschijnsel in China is het spugen van de mensen. Ze roggelen echt totdat ze een goede roggel hebben en spugen het dan keihard op de grond. Zelf de buschauffeur was aan het roggelen. Elke keer als hij een goede roggel had deed hij zijn raam open om hem naar buiten te spugen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik deze eigenschap van de Chinezen hier een beetje ga overnemen. Ik had de afgelopen dagen een aantal wondjes in mijn mond vanwege het pittige eten, dus was het fijn om gewoon je slijm op de grond te spugen!
Aan het eind van dit plein staat een enorm groot standbeeld van Mao. Het is toch ongelooflijk om te zien dat 27 jaar na zijn dood hij nog steeds zo populair is. In China wordt hij echt verheerlijkt, terwijl wij in het westen echter alleen maar slechte dingen over hem hebben gehoord. Hij is zo populair dat zijn portret op elk bankbiljet staat, behalve op die van 0,50 yuancent. Die is te weinig waard... Uiteraard heeft Mao goede dingen gedaan voor het land zoals de verbetering van de positie van de vrouw, het onderwijs en de gezondheidszorg, maar hij heeft er ook voor gezorgd door bijvoorbeeld de Culturele Revolutie dat er tussen de 40 en 70 miljoen mensen zijn gestorven... Misschien zelfs wel meer.
Bij het Tianfu Square vond ik ook een van mijn favoriete tenten: de Starbucks. Ik drink verder geen koffie, maar door de Starbucks drink ik het al erg veel de vakantie. En niet alleen bij de Starbucks hoor! Bij het plein is ook het enige overtapstation voor de metro te vinden. Je kan zien dat de metro in de stad, met 4,5 miljoen inwoners, zich zelf nog aan het ontwikkelen is en net aangelegd is. Ze zijn nu nog steeds bezig met het aanleggen van twee nieuwe lijnen. Waarschijnlijk zou dat wel sneller gaan dan het aanleggen van de Noord-Zuid lijn in Amsterdam! Ik heb de metro terug genomen dit keer, alleen moest ik nog een stukje terug lopen. Onderweg heb ik op straat eten gekocht, zoals dumpling. Dit zijn eigenlijk gewoon kleine bapaobroodjes. Ook heb ik wat noodles gehaald. De vrouw vroeg of ik wat kruiden erin wilde en ik zei een klein beetje. Je raad het al, dat kleine beetje spicy voor hen is voor een westerling een heleboel. Bij het eten van de noodles stond mijn mond weer volledig in de fik!
Het was mijn derde avond in het hostel en ik begon al een paar mensen te kennen. Ik ging gezellig bij een paar Italianen zitten en de Zwitser met zijn Engelse vriendin kwam er ook bij zitten. Later kwamen er nog meer Italianen bij zitten en werd het erg gezellig. Heerlijk gediscuteerd met de Italianen over voetbal en over hun eigenschap voor het vragen om kaarten tijdens een wedstrijd. Blijkt toch dat het zo opsteken van je hand eigenlijk iets heel anders betekent en dat het normaal in Italië is. Ze vragen dus niet om een kaart, maar ze zijn het gewoon niet eens met de beslissing. Of het nou voetbal is of iets andere in het dagelijks leven, ze gebruiken het dus vaker! De Italianen noemen dit 'Che cazzo' volgens Piero, een diehard Internazionale fan!

Woensdag was het voor mij weer tijd om verder te gaan. Wederom met het vliegtuig om tijd te besparen. Ik vlieg nu in anderhalf uur van Chengdu naar Lijiang terwijl als ik de trein en de bus moest nemen het mij 30 uur zou kosten. Ik ben dit keer met de taxi naar de airport bus gegaan die mij in een keer naar het vliegveld bracht. Ik had vandaag besloten om mijn bergschoenen aan het doen, om er een beetje aan te gaan wennen. Ik vind alleen dat ik met die schoenen aan wel echt op een backpacker begin te lijken! Het is ongelooflijk, en ik denk dat het door de schoenen komt, maar bij de controle werd ik er uitgepikt en moest ik apart zitten. Mijn schoenen moesten uit en ik werd grondig gecheckt. Uiteindelijk mocht ik door en was het een perfecte vlucht.
Aangekomen in Lijiang ben ik met de bus en de taxi naar het hostel gegaan die ik geboekt heb.
Tenminste... Dat was het plan. Aangekomen in Lijiang bleek de taxichauffeur niet in Old Town, zoals ze de oude binnenstad noemen, te mogen komen. Geen taxi dus, maar gelukkig waren er twee Chinezen, waarvan de een Engels sprak, die mij hielpen. Toen heb ik de bus naar de Old Town genomen en toen hebben ze mij geholpen met het zoeken naar mijn hostel. Na een uur zoeken in het doolhof van kleine straatjes hadden we het eindelijk gevonden. Dankzij de twee zeer vriendelijke Chinezen die de hele tijd meegeholpen hebben. Zonder hun had ik het zeker niet gevonden gezien alle straatnamen in het Chinees staan. Helaas is het niet het hostel die ik wilde, maar dat was mijn eigen schuld, omdat ik pas gisteravond een hostel heb geboekt! Het grappige aan dit hostel is dat er alleen maar Chinezen zijn en ik de attractie ben nu. Zelfs de vrouw achter de receptie wist van spanning niks meer te zeggen en liet het werk over aan iemand anders.
Na mijn bed te hebben gekregen ben ik even gaan liggen en eigenlijk bijna daarna begon het hard te regenen. De temperatuur hier in Lijiang is echter wel wat aangenamer. Het is ongeveer een graad of 25. Dit komt omdat Lijiang hoger ligt dan de plekken waar ik tot nu toe ben geweest in China.
Toen de regen was gestopt ben ik naar een ander hostel gegaan om de tour naar de Tiger Leaping Gorge te regelen. Ik had a contact met hun gehad via de mail, dus dat kwam goed. Naar horen en zeggen is de Tiger Leaping Gorge een van de hoogtepunten van China, misschien wel mooier dan de Verboden Stad en het Terracotta Leger. Ik ben benieuwd. Ik ga morgenochtend om 8.30 uur met een busje die kant op en ga dan hiken voor twee dagen.
Na alles bezoekt te hebben ben ik nog even de Old Town van Lijiang ingegaan. Het grote hoogtepunt van de stad, wat ook te zien was aan de vele mensen die in de kleine oude straatjes liepen. De binnenstad van Lijiang ziet er inderdaad betoverend uit en staat ook niet voor niks op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Vanavond op tijd naar bed, want ik moet wel fit zijn voor de hike van twee dagen!

Ik wilde graag nog even tegen jullie zeggen dat ik het erg leuk vind dat er veel mensen zijn die mijn verslagen lezen en er ook een reactie op geven. Ik hoor ook van mensen dat ze al eentje nieter gelezen hebben en dat ze het weer moeten gaan doen, maar het maakt mij niet zoveel uit. Uiteraard schrijf ik het op om mijn avonturen met jullie te delen, maar in de eerste plaats schrijf ik het op voor mijzelf om er een boek van te maken.
Ik vind de reacties uiteraard zeer vleiend als mensen zeggen dat ik ook wel schrijver kan worden (hoewel mijn Nederlands collega's er waarschijnlijk een heleboel fouten uithalen), of dat het verhaal zo boeiend is alsof je het zelf beleefd. Bedankt voor die reacties. Om nog even te reageren op jou reactie, zusje, over dat het boeiend is om op deze manier meer te weten te komen over de dingen in China. Ik vind dat ook, maar helaas heb ik deze informatie natuurlijk niet allemaal in mijn eigen hoofd zitten. Nu wel, maar pas nadat ik het gelezen heb in mijn reisbijbel of op internet. Heel interessant allemaal aangezien ik vroeger op de middelbare school, maar ook op de geschiedenis opleiding, weinig gehoord heb over de geschiedenis in Azië.

Zàjiàn...