Trans-Siberië Express: 88 uur in de trein!

Ik heb geprobeerd om een paar keer per dag mijn belevenissen in de trein op te schrijven, want het is verdomd moeilijk om na vier dagen nog te herinneren wat er op welke dag zich precies afspeelde. Verder is het een goed tijdverdrijf in de lange treinreis! Vanwege de snelheid waarmee ik mijn vorige verslag heb geschreven eerst nog een aantal aanvullingen van mijn bezoek aan Sint Petersburg en Moskou! Geniet van mijn belevenissen... :)

Aanvullingen Sint Petersburg en Moskou
Het snelle schrijven vrijdagmorgen voor mijn vertrek naar het treinstation heeft ervoor gezorgd dat ik een aantal opmerkelijke dingen ben vergeten op te noemen. Toen ik in Sint Petersburg aan kwam waren ze bezig of net klaar met het opnieuw asfalteren van de bekendste en drukste straat van de stad, Nevsky Prospekt. Dit zorgde voor fantastisch mooie taferelen op straat aangezien iedereen gewoon op straat aan het chillen was, muziek aan het maken en allerlei tekeningen op de staat werden gemaakt. Hoe bijzonder dit op dat moment was kwam ik pas de dag erna achter toen de auto's, taxi's en bussen weer over de nieuwe straat heen aan het scheuren waren.
Maandagavond ben ik voordat ik de stad in ben gegaan 's avonds naar een zeer opmerkelijk en klein museum geweest. Een museum die nergens in een boekje staat, maar door ons hostel werd aangeraden om heen te gaan. Samen met Tara en het Russische meisje van de receptie van het hostel zijn we hier heen gegaan en hebben we oude Sovjet videogames gespeeld! Het was namelijk een museum met allemaal oude Sovjet videogames uit de jaren '70 en '80. Een hele leuke ervaring om te zien er voor soort spelletjes er door de mensen uit de communistische tijd werden gespeeld. Mijn vraag direct was natuurlijk wel of ze dit af hadden gekeken van de Amerikanen?!

Begin: vrijdag 12 juli 15.10 uur (Moskou tijd):
Na afscheid te hebben genomen van Tara in mijn hostel in Moskou, zij gaat verder naar Nizhny Novgorod, ben ik met al mijn drie zware tassen, backpack, rugzak en een tas met drinken, met de metro richting het station gegaan. Dit keer iets eerder dan in Sint Petersburg zodat ik in ieder geval op tijd op het station zou zijn. In de metro ging alles voorspoedig en was ik ruim op tijd op het station. Toen begon echter het zoeken naar de juiste trein. Nogmaals, ook hier staat alles in het Russisch en is het vrij moeilijk om het te vinden. Na uiteindelijk de goede trein gevonden te hebben deed de provodnitsa (de man die de baas is over de wagon) moeilijk over mijn ticket. Zoals ik begreep van hem bleek er geen extra coupon achter te zitten, maar ik mocht uiteindelijk gelukkig mee van hem :) Nadat ik ingestapt ben blijk ik met twee Oekraïense Russen en iemand uit Tadzjikistan in de coupe te zitten. Moeilijk om mee te communiceren, maar met de handen en voeten lukt het enigszins om met elkaar Eem conversatie te hebben. Verder stapte er toevalligerwijs nog twee Nederlanders in. Je vind die rare Hollanders ook overal, maar ik denk dat ik er wel blij mee ben uiteindelijk.
Verder is het tot nu toe erg warm in de trein, is het niet bepaald een luxe, maar ik denk dat ik de 88 uur wel door kom! Nog 86 uur te gaan...

Update: zaterdag 13 juli 00.07 (Moskou tijd):
Wat een avontuur! Een hele dag in een trein, op dit moment 11 uur en die uren ben ik zeer goed doorgekomen! Om precies te zijn heb ik nu 653 van de 5193 kilometer afgelegd. Na mijn laatste update heb ik samen met mijn coupégenoten geld uitgewisseld... Ik een briefje uit Tadzjikistan en Oekraïne en hun een euro. Goede ruil lijkt mij! Bij de eerste echte stop, en dan bedoel ik een stop die langer duurt dan 5 minuten, heb ik maar eens goed contact gelegd met de andere Nederlanders, Thomas en Jorn uit Amstelveen. Ik ben even op zoek gegaan naar een fles water en nadat ik afgezet werd door die jongen had ik uiteindelijk wel een nieuwe fles water voor morgen geregeld! De volgende 'lange' stop van 30 minuten was in Danilow. Daar waar me een treinstation met perron verwachtte was er helemaal geen perron. Gelukkig waren er wel vrouwtjes die allerlei drinken en eten verkochten. Dus een paar piva's (biertjes) gekocht en wat vlees en vis als avondeten! Het smaakte goed moet ik zeggen... Een soort hamburger en een stukje zalm voor 100 roebels (omgerekend 2,5 euro)! Na het avondeten was het wodka drinken al begonnen, alleen mijn coupégenoten, de man uit Tadzjikistan was inmiddels uitgestapt en een Russische man had zijn plaats ingenomen, hoefden geen wodka. Na een rondje door de hele trein met Thomas, er zijn 17 wagons, waarvan ongeveer de helft uit tweede klas bestaat en de andere helft uit derde klas, was het erg leuk om te zien hoe alle mensen leven in de trein. Ik slaap met drie anderen in een coupé, maar in de derde klas is alles open en slapen er minimaal 6 personen in dezelfde ruimte als ik! De restauratiewagen in het midden van de trein leek redelijk betaalbaar, alhoewel het kleine maaltijden zijn. Heel anders dan ik uit verhalen had gehoord. Maar zoals blijkt zit ik in een echte lokale trein richting het oosten van Rusland. Het schijnt dat de 'echte' Transsiberië express langs Nizhny Novgorod gaat en helemaal vol zit met toeristen en alleen op donderdag vertrekt richting Vladivostok. Na mijn rondje heb ik naast de twee Nederlanders in mijn wagon nog drie andere toeristen gezien! Een fantastische ervaring met bijna alleen maar locals...:) Het praten met de mensen in mijn coupé gaat echt met handen en voeten, maar ik heb het idee dat we elkaar wel begrijpen. Deze mensen, behalve de man die later is ingestapt, gaan er vanmorgen om 05.45 uur in Kirow weer uit, dus ik benieuwd wie er daarna in de coupé komen.
De rest van de vond heb ik samen met Thomas en Jorn gekaart, uiteraard 'pik van de keizer', en een biertje en een glaasje wodka gedronken. Een aantal mannen uit de derde klasse vonden ons nog erg aantrekkelijk om mee te communiceren (geen praten, aangezien ze geen Engels spreken), maar wat ze nu uiteindelijk wilde was ons onduidelijk. Een mooie anekdote kwam nog van Thomas. Met het bier drinken viel zijn bier in zijn glas van plastic telkens dood. Dit vond hij erg raar, maar bij navraag bleek hij ook een poging gedaan te hebben om een worst op te warmen in hetzelfde glas!
Het is inmiddels half 1 en in alle coupés liggen de mensen al te slapen... Echter in mijn coupé zijn mijn coupégenoten nog steeds aan het praten. We zien wel hoe lang het doorgaat... Morgen meer!

Update: zaterdag 13 juli 10.06 (Moskou tijd):
De eerste nacht in de trein is achter de rug. Zoals ik gister al schreef waren mijn coupégenoten nog tot lang aan het praten. Ik was ondertussen al half in slaap gevallen toen mijn buurman die boven mij slaapt, ook maar eens besloot om van mijn bed af te gaan (hij zat op het hoekje en ik lag er half naast) rond half 3. Mijn andere Oekraïense buurman heeft de hele nacht niet geslapen totdat hij er om 05.45 uur uit moest. Hij besloot samen met zijn vrouw om alle spullen al een uur van tevoren in te pakken, wat uiteraard voor het nodige lawaai zorgde. Zelf met mijn oordoppen in, maakte dit geluid in combinatie met de rijdende trein mij weer wakker. Nadat er een nieuwe meneer was ingestapt en het ondertussen al licht was geworden ben ik goed in slaap gevallen en heb ik tot half 9 geslapen. Al met al bij elkaar een uurtje of 4 denk ik! Bij de eerste lange stop van deze dag, 23 minuten in Balesino, ben ik even de trein uitgegaan voor het maken van een paar foto's van de trein. Uiteraard stootte deze nog slaperige kluns zich bij het beklimmen van de trap, waarbij de traptreden van dit doorsnee Russische dorpje wel heel scheef stonden, aan zijn grote teen. Ik moest dus voor het eerst mijn EHBO tasjes te voorschijn halen om mijn teen te verzorgen.
Kijkend naar de eerste 21 uur valt het allemaal erg mee, maar er zijn nog drie dagen te gaan... Drie dagen eten wat de dames bij de stations te bieden hebben, cup à soupe, noodles en maaltijden die met warm water bereid kunnen worden. Er is een warm water boiler waar iedereen onbeperkt gebruik van kan maken. Het kokende water wordt nog ouderwets warm gehouden door de kolen in de trein.
Goed, het wordt tijd om mijn voorraad van 300 boeken die ik op mijn iPad heb staan, maar eens te gaan lezen. Gelukkig heb ik ook een aantal boeken van Peter d'Hamecourt opgezet. De Rusland specialist heeft een aantal mooie boeken over Rusland geschreven waarvan ik benieuwd ben of de dingen die hij geschreven heeft ook daadwerkelijk waar zijn en hoe ik die tot nu toe heb ervaren.

Update: zaterdag 13 juli 14.53 uur (Moskou tijd):
Het is inmiddels middag hoewel we nu al twee tijdzones verder zijn dan Moskou tijd. Dat betekent dat het dus eigenlijk al bijna 5 uur is, waar we op dit moment rijden. Echter alle tijden op stations en in de trein wordt aangegeven in Moskou tijd. Het is daarom ook veel handiger om de tijd van Moskou aan te houden en bij aankomst in Irkutsk dinsdag de klok vijf uur vooruit te zetten.
We zijn nu een uurtje voorbij Perm en rijden tegen de avond het benedengedeelte van het Oeral gebergte in. In Perm ben ik samen met Thomas uitgestapt. We hadden precies 20 minuten om drinken te scoren en Thomas moest pinnen want zijn geld was op. Het was gelukt om op tijd biertjes in te slaan voor het een heel stuk lagere prijs dan in de trein zelf en bij de vrouwtjes langs de kant van de perrons.
Het landschap waar we nu al 26 uur in rijden is nog niet heel erg wisselend. Het zijn vooral berkenbomen met af en toe een dorpje en heel af en toe dus een grote stad zoals zojuist Perm en vanavond Jekaterinaburg. Je merkt wel dat we steeds meer omhoog gaan gezien de bochten die er soms gemaakt worden.
Een van de mooie momenten met mijn coupégenoten was het uitdelen van drop. Drop is iets wat buitenlanders over het algemeen niet kennen en over het algemeen ook niet lekker vinden. Dat bleek ook dit keer het geval! Het gezicht wat de twee Russische mannen trokken was overduidelijk. Het direct nemen van een slokje water zei voor mij nog meer! Na het uitdelen van het drop bleken de heren ook het nodige snoep voor mij te hebben. Ik werd overladen met Russische snoepjes die ik allemaal aan moest nemen en ook moest proeven!

Update: zondag 14 juli 01.58 uur (Moskou tijd):
We zijn op dit moment in Tuyment waar we stil staan voor onze langste stop van de hele reis, namelijk een heel uur. Het is alleen jammer dat dit midden in de nacht gebeurd. Hoewel ik mij vanaf de laatste update zeer goed vermaakt heb!
Na weg te zijn gegaan uit Perm merkte ik al gauw op dat we in de hoogte gingen en dat we meerdere bochten naderden. Hierdoor was het een goede reden om een paar wagons verder samen met Thomas een paar zeer mooie foto's te maken van de hele trein met ons zelf hangend uit het raam! Hierna heb ik zeer gezellig nog een spelletje yahtzee met Jorn gedaan, waarna mijn coupégenoten ons probeerde te vertellen wat hun voor werk deden. Wederom met handen en voeten en met behulp van de hedendaagse techniek kwamen we een heel eind. De één bleek na het zien van een foto kraanmachinist en moet er in Omsk uit en de andere is zelf politieagent in Jaroslaw. Gelukkig kon ik zelf door het laten zien van een foto laten zien welk beroep ik uitoefen.
Na een tijdje te hebben gelezen ben ik heerlijk mijn noodles gaan eten... Mijn kraanmachinist buurman bood mij zijn thee aan en ging zelfs een soort croutons halen voor in mijn Tom Kha Kai instand noodle soep! Daar waar sommige mensen denken dat de vriendelijkheid van de Russen mensen ver te zoeken is ervaar ik dat tijdens mijn reis heel anders. De Russen zijn heel aardig en willen graag met je communiceren, alleen zijn de meeste Russen de Engelse taal gewoon niet machtig.
Na onze korte stop in Perwouralsk zijn we de geografische grens tussen Europa en Azië, die in het Oeral gebergte ligt, gepasseerd. Deze grens wordt aangeduid met een witte symbolische paal, alleen kon ik die helaas niet goed genoeg op de foto nemen vanwege de regen die er op dat moment viel. Kort nadat we deze grens gepasseerd zijn, een klein uur, kwamen we aan in Jekaterinaburg. We zouden hier stoppen voor 27 minuten waardoor er gelukkig wat water en ander drinken gescoord kon worden.
Bij terugkomst in onze wagon hoorde wij andere mensen ook Nederlands praten. Bleken er toch nog vier andere Nederlanders bij ons in de wagon te zitten. Ook twee andere toeristen uit Denemarken waren in onze wagon gekomen, waardoor we niet meer de enige toeristen in de trein waren. Na een korte kennismaking met de Deense dames, was er een zeer uitgebreide kennismaking met de andere Nederlanders. Wij namen bier mee in de trein en hun wodka en wijn! Een zeer goede combinatie bleek al na een tijd... We werden zelfs door de provodnitsa gemaand om rustiger te worden, gezien ons steeds drukker en luider gedrag in de coupé. Nadat al het drinken op was gingen we kijken of de restauratiewagen ons nog iets te bieden had, maar helaas was deze al dicht. Op de terugweg spraken we echter nog twee Franse dames die al vanaf Moskou in de trein zaten en zelfs derde klas reizen. Al met al weer een zeer geslaagde avond in de trein.
Nog 50 uur te gaan... Ik ga maar weer eens slapen!

Update: zondag 14 juli 10.13 uur (Moskou tijd)
Op dit moment heb ik geen idee meer in welke tijdzone we leven en hoe laat het nou precies is. Het proberen aan te houden van de Moskou tijd is wel te doen, maar als je dan gaat slapen zoals gisteravond en het dan eigenlijk al licht is, is dat toch wel raar.
We naderen Omsk waar we over een uurtje zijn en we zijn nu precies over de helft qua kilometers. We hebben er 2600 van de in totaal 5200 kilometer op zitten. De omvang van dit land wordt mij ook steeds duidelijker. Rusland is immens groot. 2600 kilometer betekent van Nederland naar Barcelona en weer terug! Je merkt ondertussen ook dat het landschap zo zachtjes aan veranderd. Er zijn niet meer zoveel berkenbossen en je ziet al open vlaktes met dorre bomen staan. Je komt steeds meer en meer in een taiga landschap terecht. Onderweg kom je soms van die kleine dorpjes tegen, maar ook hele verlaten Sovjet fabrieken met van die silo's.
Vannacht heb ik ongeveer een uurtje of 5 geslapen... Het slapen in de trein is geen probleem alleen doordat mensen op allerlei verschillende punten instappen, en daardoor in een andere tijdzone leven, merk je dat wanneer het voor mij 7 uur 's morgens is er al veel bedrijvigheid is.
Vanmorgen nadat ik wakker geworden ben stond mijn kopje thee al zo goed als klaar. Mijn kraanmachinist buurman, had al een zakje en een suikerklontje klaar gelegd! Het vrienden maken met mijn coupégenoten gaat dus goed! Na weer een cup à soupe en een broodje bij Thomas en Jorn met chocoladepasta is het nu afwachten wat we in Omsk kunnen regelen in de 37 minuten dat de trein stopt.

Update: zondag 14 juli 15.37 uur (Moskou tijd):
Russische taferelen hier in de trein. Bij het uitstappen in Omsk, een van de eerste grote steden in Siberië, bleek het 30 graden te zijn! Buiten, maar ook in de trein, waar het zelfs nog wel warmer lijkt te zijn... In Omsk zijn Thomas en ik snel de stadion gegaan, om wat dingen te scoren. Dat is aardig gelukt en op deze manier hebben we ook nog een aardig beeld gekregen van hoe het er in een doodnormale Siberische stad aan toe gaat (er wonen in Omsk 1,2 miljoen mensen). Een leuk detail was de typische Sovjet trams die er voorbij kwamen en die we zagen in onze zoektocht naar voedsel.
Met Russische taferelen bedoel ik het in de trein rond lopen in je blote barst. Het werd zo warm, helemaal op het moment dat je nog aan het wachten ben voordat de trein vertrekt dat ik het niet meer uithield. Even bijkomen en gelukkig ging het even later weer... Met mijn teen gaat het overigens ook is beter. Een van de andere vier Nederlanders, stuurde medicijnen en ze heeft mijn teen netjes verzorgd waardoor er minder bacteriën in zouden moeten komen. Met een verbande erom heen! Het waren gezellige mensen die ook dezelfde route doen en die ook nog eens in dezelfde trein zitten vanuit Ulaanbaatar naar Beijing.
Al met al kan je zeggen wat je wilt over het leven in de trein maar het is allemaal erg goed te doen. De provodnitsa houdt alles erg schoon. Hij komt elke dag overal langs om stof te zuigen, zelfs om met een doekje de randen af te nemen. Ook de wc/badkamer blijft erg schoon en ruikt zelfs goed. En dat voor een trein die op dit moment al 51 uur onderweg is!

Update: maandag 15 juli 00.29 uur (Moskou tijd):
Zoals je merkt met de updates beginnen de tijdzones toch wel zijn werking te hebben. Niet alleen op de mensen die instappen en leven volgens de tijd waarop hun zijn ingestapt, maar ook op ons reizigers die ingestapt zijn in Moskou en nog steeds proberen te leven volgens Moskou tijd. Het volgen van Moskou tijd is niet erg, maar je merkt gewoon dat je een van de enige bent. Dat is ook de reden dat we morgen gaan proberen om te leven volgens Irkutsk tijd : 5 uur later dan Moskou tijd.
Vandaag hebben we na Omsk twee grote stops gehad. Eerst in Barabinsk en later in de hoofdstad van Siberië, Novosibirsk. Bij de eerste stop, een heel klein dorpje, waren eigenlijk alleen maar vrouwen die eten en drinken aanboden. Een van de dingen die ze aanboden was een vis. Uiteraard eentje gekocht, alleen bleek het een rauwe variant te zijn. Doe mijn in dit geval toch maar gewoon een haring met veel meer smaak! Verder heb ik een soort pudingbroodjes gekocht, alleen zat er in plaats van pudding, aardappel, het nationale gerecht, in. Ik heb er eentje opgegeten zodat ik de andere drie morgen kan opeten!
Voor de rest van de avond ben ik samen met Jorn en Thomas een biertje/wodka gaan drinken met een van de twee Deense dames die ook in onze wagon zitten. Vanuit een gewoon kaartspel werd dit algauw maxxen en later speelde we zelfs alleen de Deense versie op maxxen, die eigenlijk, misschien zelfs leuker is dan de gewone versie. Al met al werd het weer een goede avond en is ook de derde avond goed verlopen in de trein.
Nu maar eens proberen te slapen. De kraanmachinist buurman is de trein uit en daarvoor in ruil heb ik een stel met een kind van een jaar gekregen. Ik ben benieuwd hoe lang ik morgenochtend kan slapen...

Update: maandag 15 juli 15.30 uur (Irkutsk tijd):
Ik heb er nu bijna 70 uur en 4100 kilometer opzitten in de trein en vanmorgen kwam ik mezelf toch wel even tegen. Misschien komt het ook wel door het weer, het is hier in de trein en buiten nog steeds tegen de 30 graden. Ik zat er even door heen en was wel klaar met de trein. Ik had best goed geslapen vannacht/vanmiddag en ook zelfs geen last gehad van het kind in de trein. Nadat ik ontbeten had ben ik ook maar weer in slaap gevallen totdat ik wakker gemaakt werd vanwege het mooie uitzicht wat er was voor de stop in Krasnojarsk. Je merkt dat de platte landschappen die lijken op Nederland beginnen te veranderen en dat er meer bergen en heuvels komen, met open ruimtes met af en toe verlaten of amper bewoonde dorpjes. Dit mooie uitzicht en de bochten zorgen voor enorm mooie plaatjes en foto's waarbij je de trein mooi kan fotograferen.
De temperatuur blijft toch een apart fenomeen. In de winter kan het hier in Siberië makkelijk tot de -50 graden oplopen, terwijl het hier in de zomer makkelijk 30 graden kan worden. Normaal gesproken zijn deze grote verschillen niet mogelijk maar doordat Siberië ver weg van de zee ligt en daarom ook een landklimaat heeft is dit verschil te verklaren. De huizen die je onderweg in de dorpjes tegen komt hebben ook allemaal golfplaten op het dak. Dit zou in de zomer zorgen voor warme kamers, maar ook in de winter blijft de warmte binnen als het er erg koud is.
Bij de stop in Krasnojarsk weer even wat nieuwe drinken ingeslagen en even een luchtje geschept! Ik ben er klaar voor om de laatste dag in de trein in te gaan...

Update: dinsdag 16 juli 2.01 uur (Irkutsk tijd):
Je kon aan deze dag merken dat iedereen er een beetje aan onder door gaat. Niet alleen de lange tijd in de trein maar ook de vele tijdzones waarin je reist. Zoals al eerder gezegd zijn we overgegaan op Irkutsk tijd wat er ook voor zorgt dat de dag korter is.
Na onze stop ben ik wat gaan lezen, drinken, eten, muziek luisteren, uit het raam kijken, een praatje maken etc. En dat dan telkens weer opnieuw... Het begint niet echt te vervelen, maar je merkt echt dat je uit gaat kijken naar de stops die er zijn van de trein, zodat je er even uit kan en meer bewegingsvrijheid hebt.
De stop die we vanavond rond 7 uur hadden in Ilanskaja was een van de leukste stops van de hele treinreis. Het was maar een kleine stad, met eigenlijk geen perron, maar er waren zoveel vrouwtjes die eten en drinken wilde verkopen. En het was ook allemaal zeer goed georganiseerd. Voor deze vrouwen is het hun werk om hun producten te verkopen aan de mensen in de trein. De trein die waarschijnlijk maar 2x per dag langskomt, ze verkopen echter van alles... Van drinken, sigaretten, chips, aardbeien tot vers gemaakte producten. Ik heb twee soort hamburgers gekocht die goed smaakte.
Na de stop werd het tijd om de gezelligheid op te zoeken en wat spelletjes te gaan doen met de andere toeristen in de trein. Samen moet Thomas en Jorn, en de twee Deense dames hebben we allerlei spelletjes gedaan onder het genot van een klein biertje. Niet teveel, want iedereen begint toch wel moe en kapot te raken van de treinreis... En dat heb ik het nog niet eens over de geur die je verspreidt als je vier dagen niet gedoucht heb! We hebben een mindgame en 'wie ben ik' gedaan. En als slot heb ik er nog even een muziekquiz uit de jaren '90 tegen aan gegooid. Al met al wederom een geslaagde avond. Tussendoor is mijn vaste coupégenoot, de politieagent, Een hele aardige man, de trein uitgestapt. Het was heel erg leuk om bijna de hele reis met hem een coupé gedeeld te hebben en een poging gewaagd te hebben om met hem te communiceren.
We hebben nog zeven uur te gaan voordat we in Irkutsk zijn. We komen morgen om 09.38 uur Irkutsk tijd aan... Het zou fijn zijn om weer een vaste grond onder je voeten te hebben. En ik heb zin om in een gewoon bed te liggen... En om een douche te nemen!

Update: dinsdag 16 juli 10.48 uur (Irkutsk tijd):
Zo! Een uur geleden ben ik de trein uitgestapt na 87,5 uur in de trein! Wat een beleving op zich was dat... Ik lig nu op mijn bed in mijn hostel en ik heb net heerlijk gedoucht! Wat kan een douche een mens goed doen dan...
De laatste nacht in de trein heb ik goed geslapen. Twee uur voordat we aankwamen in Irkutsk maakte de provodnitsa, ze zijn met ze tweeën en wisselen elkaar om de 12 uur af, me wakker. Ik moest snel mijn linnen inleveren en me klaar maken. Ik ben rustig aan wakker geworden, heb mijn soepje gegeten en nog genoten van het uitzicht. Twee uur later zat het er toch echt op en was de lange rit van Moskou naar Irkutsk ten einde...

Conclusie: Een van de redenen dat ik deze reis wilde gaan maken was deze lange treinrit. Als je op de kaart van de wereld kijkt dan verkijk je je erop wat de afstand in werkelijkheid is. Wat is Rusland toch een immens groot land. Het leven in de trein gaat op een gegeven moment wennen en je gaat jezelf structuur aanbrengen. Zoals wat je eet 's morgens, wat je daarna gaat doen etc. Het is redelijk normaal dat je ook op zoek gaat naar vermaak, want de hele dag lezen of uit het raam kijken is wel heel veel van het goede. De aanwezigheid van meerdere toeristen waarmee je kan praten of gezelligheid mee kan hebben is erg belangrijk. Ook de stops onderweg zijn erg belangrijk, want op die momenten ontkom je een beetje uit de sleur van de trein...
De omgeving waarin je reist veranderd niet heel veel op het eerste gezicht, maar na verloop van tijd ga je wel telkens andere dingen zien. De berkenbossen, het Oeral gebergte, de uitgestrekte lege vlaktes met gras en wat bomen en tenslotte het wat bergachtige landschap rond Irkutsk. De dorpjes die voorbij komen, de ene nog bewoond en de andere verlaten. Net zo verlaten als vele van de oude Sovjet fabrieken die je onderweg tegen komt.
Al met al een goed ervaring! Ik heb nu tot vrijdagavond om te genieten van Irkutsk, de omgeving en natuurlijk het enorme Baikal meer wat hier vlakbij ligt. Vrijdagavond stap ik weer op de trein voor twee nachten om mijn reis naar Ulaanbaatar te vervolgen...