Sofia: Een verrassende bestemming

Dit keer ging ik een weekend weg met Ruud. De bestemming bleef onbekend voor ons tot de aankomst op vliegveld Eindhoven. We hadden een weekend geboekt via srprs.me! Bij dit concept boek je een weekend weg en is het een verrassing waar je heen gaat. Er werd ons gemeld dat we om 14.00 uur op het vliegveld moesten zijn. Je krast dan een code open en daar komt je bestemming naar voren. In een envelop zitten dan de documenten zoals de boarding pass.
Onze bestemming voor dit paasweekend was: Sofia!!
Het vliegtuig zou ons dus brengen naar de hoofdstad van Bulgarije. In het vliegtuig kwamen we in aanraking met een stereotype Oost-Europese man. De man zat breeduit, had enorme schouders en heeft de hele vlucht van 2,5 uur zijn zonnebril opgehouden. Tussendoor moest hij af en toe oefeningen doen om aan de rest van het vliegtuig te laten zien hoe groot zijn spierballen zijn. Het klapstuk moest nog komen, want voordat we geland waren begon de man al te bellen. Na de landing stond de man direct op terwijl de stewardess toch duidelijk zei dat dit pas mocht zodra het vliegtuig stil zou staan!
Aangekomen in Sofia zochten we een taxi die ons naar het hostel zou brengen. Het werd een snorder, die we veel te veel hebben betaald. Hij wilde ons er ook nog wel uitzetten, maar dan wisten we helemaal niet waar we waren! We hebben het maar geaccepteerd en ons naar het hostel laten brengen. Het tijdsverschil met Sofia is één uur, dus we kwamen pas rond 21.00 uur in het hostel Ten Coins aan. Het hostel ligt iets buiten het centrum van de stad, maar met de metro in de buurt ben je er eigenlijk zo. Op ons slaapzaal bleken ook twee Nederlandse dames te slapen die net als ons hun trip geboekt hadden bij srprs.me.
We besloten om het centrum van Sofia. Zonder kaart op stap wisten we dat we vier haltes moesten pakken tot aan het metrostation Serdika. De Bulgaarse taal wordt geschreven in het Cyrillisch, wat het lezen van de borden het er niet makkelijk op maakte. We stapten bij het metrostation uit en kozen een richting om heen te lopen. Het bleek erg rustig op straat en na een eindje te hebben gelopen, besloten we toch maar bij een hotel te vragen of zij misschien een kaart van de stad voor ons hadden. Je gelooft of niet, maar waar we uit waren gestapt waren we goed, maar alleen zijn we de verkeerde kant opgelopen! Wederom in de metro, het kost toch maar 1 Lev per rit, namen we de metro weer richting Serdika. Onderweg kwamen we een Bulgaarse tegen die ons op het restaurant Happy wees.
In Happy namen we de eerste halve liters Bulgaarse bier en bestelde we meer dan genoeg eten. De prijzen in Sofia zijn naar Nederlandse begrippen namelijk niet hoog. Twee Lev is ongeveer één euro. Een halve liter bier in een restaurant kost 3 Lev en de gemiddelde prijs voor de hoofdgerechten ligt rond de 10 Lev!
Na nog een paar biertjes in een barretje, namen we de taxi terug naar het hostel. In het hostel gekomen bleek er nog niemand te slapen op de kamer. De twee Nederlandse dames waren in gesprek met de Oekraïense eigenaar Nicolai en een Argentijnse kamergenoot. De duidelijk aangeschoten hosteleigenaar had praatjes voor 10. Na leuke gesprekken besloten we ons bedje op te zoeken!

Zaterdagochtend stonden we op tijd op. Na een verfrissende douche namen we de metro richting het centrum. We namen een Bulgaars ontbijtje. Het idee was om de Free Communism tour te doen om 10 uur. Aangezien we nog aan het genieten waren van ons ontbijt en een bakkie koffie besloten we de Free Sofia Tour van 11 uur te nemen.
Om 11 uur stonden we bij de tour. We waren niet de enige toeristen, maar we werden met een gids op pad gestuurd. Het concept is vrij goed, want het is een gratis tour, maar je kan na afloop van de ongeveer twee uur durende de gids een koene vergoeding geven. Uiteindelijk blijkt dat de gids hier waarschijnlijk meer mee verdiend dan als het een betaalde tour zou zijn. De begonnen de tour bij het Nationaal gerechtsgebouw van Sofia.
Sofia is vroeger als stad gesticht in de tijd van de Romeinen. Het opmerkelijke aan de stad Sofia dat de stad niet gesticht is bij een zee of een rivier, maar bij het gebergte Vitosha. Ten tijde van de Romeinen heette de stad Serdika. Van de tijd van de Romeinen is boven de grond niet zoveel meer te zien, maar onder de grond des te meer. Bij het metrostation Serdika liggen de historische resten die helaas door mensen zonder historisch besef bewerkt zijn om het er beter uit te laten lijken. De Romeinse stad was gebouwd met een duidelijke Romeinse structuur. In het midden van de stad is het Forum van waaruit de stad bestuurd. Van daaruit was een Noord-Zuid weg en een Oost-West weg. De poorten van de stadsingangen zijn onder de grond nog duidelijk zichtbaar. Constantijn de Grote zag Serdika als zijn Rome en wilde van Serdika de hoofdstad van zijn Romeinse Rijk maken. Constantijn de Grote besloot later echter van een andere stad zijn Nova Roma te maken. In het jaar 330 werd deze stad naar hem vernoemd, Constantinopel, het huidige Istanbul.
Voorbij het metrostation, en tussen de communistische gebouwen en onder anderen het voormalig hoofdkantoor van de Communistische Partij, ligt de Sint Joriskerk. Deze kerk, gebouwd in de laat-Romeinse tijd, staat nog steeds fier overeind en is een van de oudste nog volledig in tact zijnde gebouwen van Sofia.
De tour ging nog 2 uur verder en bracht ons langs vele historische gebouwen en belangrijke gebouwen. De National Theatre, De Russische Kerk, het regeringsgebouw en de universiteit van Sofia, maar de hoogtepunten waren de Sint Sophia Basilisk en de Alexander Nevski Kathedraal.
De Sint Sophia Basilisk is het tweede oudste gebouw in Sofia en gebouwd in de 6e eeuw. Het kleine zusje van de Hagia Sophia in Istanbul, was vroeger het eerste gebouw wat de mensen zagen die aan kwamen lopen vanuit Constantinopel. In de 14e eeuw is de naam van stad veranderd van Serdika naar Sofia. De stad is dus vernoemd naar deze basilisk.
Hét hoogtepunt van de stad is voor vele de grote Alexander Nevski kathedraal. De kathedraal was een gift van Rusland en is gebouw ter ere van de slachtoffers die er in de Turks-Russische oorlog zijn gevallen. In de kathedraal, gebouw eind 19e eeuw, wordt net zoals bijna in alle kerken in Bulgarije het Oosters-Orthodoxe geloof uitgeoefend. Na de grote schisma in 1054 ontstond er een verschil tussen het Katholieke geloof en het Oosters-Orthodoxe geloof. Een groot verschil hier tussen is dat de Oosters-Orthodoxen de paus niet als plaatsvervanger van Christus wordt gezien. Verder worden er in het Oosters-Orthodoxe geloof veel iconen geëerd. Ook in de Alexander Nevski kathedraal waren veel iconen van Jezus Christus en Maria te vinden. Gelovigen bidden voor het icoon en kussen het kort. Ruud en ik hebben een tijdje in de kathedraal gezeten en onze ogen uitgekeken over hoe het geloof hier toch nog een grote rol lijkt te spelen.
Na de tour en het bezoek aan de Alexander Nevski kathedraal belanden Ruud en ik zo maar in eens op een klein antiek marktje. In het begin leek de mark niet zo heel bijzonder, maar naar goed te kijken naar alle attributen die uitgestald lagen, bleken de meeste kraampjes toch unieke spullen te bevatten. Van speldjes uit het Nazi tijdperk, tot dolken, persoonsbewijzen, petten, zo gek als je het niet kan bedenken. Ruud en ik keken onze ogen uit en vroegen ons ook werkelijk af hoe de Tweede Wereldoorlog en daarbij de Nazi partij nog steeds iets van belang is in Bulgarije. Bulgarije was in de oorlog een bondgenoot van Duitsland en vocht ook mee in de strijd tegen Griekenland. Toen Bulgarije echter gevraagd werd om mee te helpen in de aanval tegen de Sovjet-Unie ging dit net iets te ver. De Duitse soldaten waren een onderdeel in het dagelijkse leven in Bulgarije, maar toch zijn er, vooral door de hulp van de kerk, weinig joden uit Bulgarije naar de concentratiekampen gestuurd.
In de avond was het dit keer geen tijd voor Happy, maar dit keer een traditioneel Bulgaars restaurant. Het eten was heerlijk, eens wat anders dan het Nederlandse eten, en zelfs in dit restaurant waren de prijzen goed te doen. Na het eten besloten we na een lange dag, aan het eind van de dag gaf de stappenteller 21 kilometer aan, terug te gaan naar het hostel. Na een korte opfrisstop in het hostel, zou om 21.00 uur de pub crawl beginnen!
De Pubcrawl was, zoals de organisatoren omschreven in weken niet zo druk geweest. Zou vast geweest zijn, omdat het paasweekend was in West-Europa. De twee Nederlandse dames uit het hostel sloten net op tijd aan en voor 20 Lev konden wij in alle vijf de kroegen waar we naar toe zouden gaan een biertje nuttigen. Het bleek een groep met vele verschillende nationaliteiten te zijn. Waar het in het eerste barretje nog rustig was bleek het een leuke groep te zijn. Twee Belgen, een (transseksuele?!) Libanese, Amerikanen, Italianen en ga zo maar door. De pubcrawl bleek uiteindelijk een fantastische en bovenal gezellige avond te worden. We bezochten eerst een kroeg op het plein waar de pubcrawl begon, waarna we vertrokken naar een bar onder een hostel. In kleine ruimtes stond een DJ te draaien en was het een groot feest. De derde kroeg, het goedkope bier begon al zijn werk te doen, was een ‘illegaal’ gedoogde kroeg. Het was een ouderwetse kroeg, waar je alleen naar binnen komt als je uitgenodigd ben, of als je met de pubcrawl komt. In de kroeg, waar het enige licht van de kaarsjes kwam, kregen we het nationale drankje voorgeschoteld: rakija. Rakija is een zeven jaar gerijpte brandy, die er goed in ging, maar wel een brandende keel achter laat.
De een na laatste kroeg was al een soort club, maar als laatste stop kwamen we uit in de club Hangar, die er uit zag als een vliegtuighangaar. Al met al werd een mooie avond en werd het een latertje. De hoop was om deze zaterdagavond niet te laat te maken om op zondagochtend ook nog wat te gaan doen…

Om 10 uur stond de wekker deze zondagochtend. En even later werd de wekker weer uitgezet en uiteindelijk gingen we pas rond 1 uur de stad in. Ons doel van vandaag was om het Vitosha gebergte op te gaan. De stad Sofia is niet zoals vele grote Europese steden bij een rivier gebouwd, maar juist aan de voet van het Vitosha gebergte. Het Vitosha gebergte zorgt ervoor dat er een frisse bries door de stad gaat en de luchtvervuiling minder is.
Samen met de twee Nederlandse meiden gingen we met de metro de stad in, om vanuit daar met de bus naar het Aleko gebied te gaan. Dit gebied is het hoogste stuk, waar je met het openbaar vervoer kan komen. Waarom weet ik niet, maar op een een of andere manier konden wij de bus naar Aleko niet vinden. Na een halfuur te hebben gezocht gaven we de moed op en besloten we met ze vieren in een taxi te stappen en op die manier alsnog naar het sneeuw toe te gaan. Gedurende de taxirit van een uur, waarin Ruud nog even wat ontbrekende slaap probeerde in te halen, merkte je dat wij steeds hoger kwamen en daarom steeds meer in het sneeuwgebied terecht kwamen. Nadat de taxi ons af had gezet waren we in Aleko om 1820 meter hoogte. Toch raar dat je een uur eerder in een grote miljoenenstad ben en een klein uurtje laten loop je op 1820 meter hoogte in de sneeuw. Jammer genoeg waren wij deze ochtend iets te laat opgestaan, dus los van een tijdje een rondje lopen zat een rondje skiën er helaas niet in. De prijzen echter waren erg laag voor een dagpas en het huren van skispullen!
We lieten de dames boven achter en besloten met de kabelbaan naar beneden te gaan. De rit van ongeveer 20 minuten gaf een prachtig beeld over de stad Sofia. Beneden aangekomen namen we de bus richting een grote shopping mall. We lieten ons in het centrum afzetten met de taxi en besloten wederom een hapje te eten bij Happy. Ook de tweede keer bij deze keten zorgde voor voldoening bij ons. Het eten was goed, de prijs was goed en ook het personeel zag er niet onverdienstelijk uit. Al met al bleek de zaterdagavond er bij ons goed ingehakt hebben. Na het eten hebben we nog een klein biertje gedaan. Een bezoek aan een van de vele casino’s in Sofia konden we niet aan ons voorbij laten gaan. Helaas zat er geen winst in, maar het was wel leuk om een keer in een casino in Sofia te zijn geweest. Rond middernacht zijn we weer terug naar het hostel gegaan.

Maandagochtend besloten we op tijd uit bed te gaan om nog een rondje te lopen door het centrum. We kochten nog wat souvenirs en hebben nog in een oude kerk bij het metrostation Serdika gekeken. Rond half 11 namen we de metro naar het vliegveld. Ruim op tijd zijn we door de douane gegaan. Iets later dan gepland vertrok ons vliegtuig terug naar Eindhoven. Een kleine drie uur later landden Ruud en ik met een grote glimlach weer in Sofia na een zeer geslaagd weekend.