Phnom Penh: heftig en indrukwekkend...

Na de leuke avond van gisteren in Siem Reap was het zondag weer een reisdag. Vandaag zouden we van Siem Reap naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh, gaan. We hadden een extra VIP bus geboekt en die zou ons ook vanaf ons hostel komen halen. Er kwam een minibusje ons na half 12 ophalen en die zou ons naar de grote bus brengen. Toen we iedereen opgehaald hadden kwamen we bij de grote bus aan. Van de buitenkant zag de bus er absoluut niet extra VIP uit. Zelfs niet eens VIP! Maar eenmaal in de bus waren de stoelen zeker luxe, voor Cambodjaanse begrippen. We zitten erg ruim en dat is op zin niet verkeerd! Dit keer niet alleen een bus met toeristen, maar ook gewoon met Cambodjaanse mensen. Er worden in het looppad kussen neer gezet die precies tussen de stoelen passen, dus kunnen er meer mensen in! Onderweg stappen er ook nog mensen in en worden er zelfs krukjes in het looppad gezet zodat iedereen kan zitten! De rit naar Phnom Penh zou ongeveer vijf uur gaan duren. Erg geruststellend was dat we meteen aan het begin van de rit al een bus op zijn kant zagen liggen... De 'snelweg' naar Phnom Penh is een erg slechte weg. Dit is uiteraard voor het grootste deel te danken aan de vele regenval die er is tijdens het regenseizoen. De bus schudt heen en weer en kan geen grote snelheid halen. Hoewel dat iets geruststellender is...
Uiteindelijk bleek de busreis geen vijf, maar bijna acht uur te duren! Rond een uur of 8 kwamen we aan bij het busstation en zijn we met een tuk-tuk naar ons hostel gegaan. Daar aangekomen zijn we even een klein rondje gaan lopen om iets te eten. Na het eten moesten we nog pinnen dus zijn we op zoek gegaan naar een ATM. Totdat we opeens in de straat naast ons hotel liepen en er een scooter vlak langs ons reed... In een split second greep een van de twee jongens op de scooter Demi haar tasje met hierin onder anderen haar telefoon. Een kleine strubbeling, met bijna het resultaat dat de jongens onder uit gingen. Tim probeerde er nog achter aan te rennen, maar kon dit natuurlijk nooit winnen van twee jongens op een scooter... Tering, wat zijn we geschrokken dat dit gewoon naast ons hostel gebeurde! Enorm geschrokken zijn we snel terug gegaan naar ons hostel en gezegd dat we graag de politie willen spreken. Het was ondertussen 10 uur en dat gaat helaas niet lukken. Er moest even snel gehandeld worden en gelukkig was Tim rustig. Op de iPad hebben we snel de telefoon geblokkeerd en alles van de telefoon afgewist. Gelukkig had Demi een iPhone waardoor je via internet en de icloud veel zaken online kan regelen.
Onze eerste indruk van de hoofdstad Phnom Penh is dus alles behalve positief...

Deze nacht sliepen we allebei slecht en werden we van alles wakker. Toch hebben we geprobeerd iets uit te slapen. We zijn wat gaan ontbijten en zijn nog van kamer geswitcht. De receptioniste wilde ons graag helpen met de aangifte en zorgde ervoor dat de toeristenpolitie maar ons hostel kwam in plaats van dat wij daarheen moesten. Dit kostte uiteraard wel weer meer geld, maar dat is op dit moment even niet belangrijk. De aangifte werd opgemaakt door de man van de toeristenpolitie en daarmee was het verder afgelopen. Het is niet zo erg dat ze het tasje met daarin onder anderen de telefoon gestolen hebben, maar het is meer het onveilige gevoel wat je hebt in deze stad. We zijn expres nog een rondje gaan lopen in de bewuste straat. Misschien in de hoop om het tasje nog terug te vinden, maar helaas konden we niks vinden.
De plannen voor vandaag hebben we uitgesteld en we hebben niet zoveel gedaan. Op het dakterras hebben we wat gedronken, gegeten, gelezen en spelletjes gedaan.
In de avond zijn we naar de bioscoop geweest. Naast ons hotel staat namelijk een kleine bioscoop waar ze de film de 'Killing Fields' draaide. Deze film uit de jaren '80 gaat over het Rode Khmer bewind in Cambodja uit de jaren '70 en begin jaren '80. Het was een indrukwekkende film, een waargebeurd verhaal, over een Amerikaanse journalist en zijn Cambodjaanse kompaan. Het is de bedoeling om morgen deze gruwel die zich hier allemaal in dit land af heeft gespeeld te gaan bekijken.
De avond eindigde nog erg leuk. We hebben lekker gepoolt en kwamen nog in gesprek met een ander Nederlands stel, waar we nog een tijdje mee hebben gezeten.

Na een iets betere nacht werden we iets laat wakker. De kamerwissel leek goed te zijn, we hadden nu een double bed in plaats van twee aparte bedden. Helaas bleek het toch niet beter, want we hadden namelijk alleen een koude douche! Niet een heel groot probleem, maar het is, ondanks dat het warm is, toch wel lekker om een warme douche te nemen.
We gingen vandaag met een tuk-tuk richting 'Choeung Ek', wat beter bekend staat als de 'Killing Fields' en naar het 'Tuol Sleng Genocide Museum', wat beter bekend staat als de S.21 gevangenis. De Killing Fields liggen 16 kilometer buiten Phnom Penh dus dit was nog wel een stukje rijden met de tuk-tuk. Onderweg begon het voor de verandering weer eens te regenen. Het lijkt wel alsof het regenseizoen hier in Cambodja erger is dan in Thailand. Het heeft hier meer geregend en als het regent staan ook meteen bijna alle straten blank. Er zijn hier geen geulen waarin het water weg kan lopen, dus blijven er plassen op de straat liggen of loopt het water zelfs de huizen en de winkeltjes binnen.
De Killing Fields van Choeung Ek zijn bekend geworden vanwege het schrikbewind van de Rode Khmer eind jaren '70. Cambodja werd eind jaren '60 en begin jaren '70 net zoals buurland Vietnam ook gebombardeerd door de Amerikanen. Op 17 april 1975 greep de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot de macht in Cambodja. Ze noemden het land vanaf dat moment 'democratie Kampuchea'. Pol Pot, een geboren Cambodjaan, heeft gestudeerd in Parijs. In de Franse stad werd Pol Pot een aanhanger van het communisme en sloot hij zich zelfs aan bij de communistische partij.
Dit communisme ging Pol Pot ook invoeren in Cambodja. Toen Pol Pot de macht greep was zijn eerste regel dat alle mensen binnen 48 uur moesten vertrekken uit alle steden en dat ze zich moesten vestigen op het platteland. Cambodja werd een zelfvoorzienende agrarische staat. Iedereen moest op het land werken met werkdagen van 14 uur met twee kleine rijstmaaltijden. Mensen met een bril, die intelligent waren, Engels of Frans spraken, leraar of dokter waren moesten de gevangenis in. Scholen en ziekenhuizen werden gesloten en men begon van 17 april 1975 weer in het jaar 0. Tussen de 2,5 en 3 miljoen mensen gingen dood aan verhongering of werden vermoord. In de S.21 gevangenis, een voormalig schoolgebouw, die midden in het verlate Phnom Penh ligt, werden de mensen tussen de 2 tot 4 maanden gevangen gehouden. Hierna werden ze naar de Killing Fields van Choeung Ek gebracht om daar vermoord te worden. De mensen werden gedood en massaal in massagraven gelegd. In de gegraven kuilen werd, voordat de kuil dicht gegooid werd, nog chemicaliën ingegooid. Er zijn in heel Cambodja ongeveer 300 van deze Killing Fields, maar de Killing Fields van Choeung Ek is de bekendste. In deze Killing Fields zijn ongeveer 20.000 mensen op brute wijze vermoord. Het waren niet alleen volwassenen, maar ook kinderen die samen met hun moeder in een van de kuilen werd gegooid.
In januari 1979 bevrijdde het Vietnamese leger de overgebleven bevolking van Cambodja. Pol Pot en de Rode Khmer vluchtte richting de bergen in het grensgebied met Thailand. Vanuit hier bleef de Rode Khmer een burgeroorlog voeren in het land. De Rode Khmer werd tot 1991 door de westerse landen gezien als de officiële regering en had ook een zetel in de VN in New York.
Pol Pot kreeg in 1997 huisarrest en stierf een jaar later op 82 jarige leeftijd. Veel ouder dus dan de meeste van zijn slachtoffers, waarover sommige niet eens de leeftijd van twee bereikte...
Het was enorm indrukwekkend om hier rond te lopen. Gelukkig was het nu droog! Op deze Killing Fields werden kort geleden, zo'n 35 jaar geleden, nog veel mensen vermoord. Met een audio tour werden we rondgeleid over de Killing Fields. Iedereen was stil... Je zag zelfs nog resten van beenderen en stukken van gebitten en tanden op een stapeltje liggen. Ook had je de killing tree, daar werden de baby's vermoord op een lugubere wijze, door tegen een boom aan geslagen te worden en dan als oud vuil in het massa graf gegooid te worden. Doordat het regenseizoen is verschuift de grond en komen er soms nog lichaamsresten naar het oppervlak. Op het eind van de tour kwam je bij de stoepa terecht. In de stoepa worden meer dan 8000 schedels laten zien die zijn gevonden in de Killing Fields. Op elke schedel is bijna wel te zien op welke manier de persoon om het leven is gekomen. Of door een steek van een bamboestok of een mes of een andere natuurlijke wapen.
Na de indrukwekkende Killing Fields gingen we nu naar de S.21 gevangenis. Vanuit deze gevangenis zijn de meeste gevangen, die de gevangenis overleefde, naar de Killing Fields van Choeung Ek gebracht. Voordat Pol Pot en de Rode Khmer de leiding hadden was dit Eem school. Na de revolutie werd het een gevangenis en werden er in de klaslokalen kleine hutjes gebouwd van bakstenen. De meeste mensen zaten hier 2 tot 4 maanden en werden gemarteld. En hierna vermoord... Wat een ongeloof dat dit gebeurde op de plek waar jij dan loopt. Er zijn uiteindelijk 7 mensen geweest die de gevangenis hebben overleefd. En dit allemaal omdat ze iets konden, zoals bijvoorbeeld heel goed schilderen. Pol Pot was eigenlijk net zoals Hitler. Hij registreerde elke gevangen die hij had. Alle gegevens werden opgeschreven en er werd van iedereen een foto gemaakt. Deze foto's hangen nu indrukwekkend in de voormalig gevangenis. Elke persoon die je op de foto ziet heeft daar gevangen gezeten en heeft het niet overleefd...
Na het bezoek aan de gevangenis zijn we naar het hostel gegaan en hebben we rustig aan gedaan. Iets later in de avond nog wat gegeten en na een paar spelletjes yahtzee 'lekker' naar bed gegaan...

Woensdag was weer een reisdag. We hebben uitgecheckt in ons hostel en zijn nog even gaan ontbijten/lunchen. De taxi, geen tuk-tuk dit keer, kwam ons ophalen om naar het vliegveld te gaan. Hiervan hebben we het vliegtuig wederom richting Bangkok genomen...