Toronto en Ottawa
Blijf op de hoogte en volg Tim
20 Juli 2015 | Canada, Ottawa
Tijdens deze reis ga ik Mike opzoeken in Canada die hier al acht weken stage aan het lopen is. We gaan daarna door het oosten van Canada en de Verenigde Staten reizen. Waar we precies heen gaan? Dat zullen we allemaal wel zien tijdens onze reis!
Op de heenweg vlieg ik eerst naar de Verenigde Staten, Detroit en daarna door naar Toronto. De vlucht van Amsterdam naar Detroit ging voorspoedig. Ik had twee stoelen tot mijn beschikking en na acht uur en drie films landde ik in Detroit. Ik had een tussenstop van drie uur, maar daar had ik er nog anderhalf van over na door de douane te zijn gegaan en de daarbij horende security check.
Het laatste stukje van Detroit naar Toronto ging erg snel. Ik vloog in een klein vliegtuigje en na 40 minuten was ik eindelijk in Toronto. Ik had een auto gehuurd en was van plan om met de auto richting Mike te gaan die in Listowel zat. Het was ongeveer 150 kilometer en daar zou ik anderhalf uur over doen. Het was ondertussen rond 5 uur en het was erg druk op de weg. Het eerste stuk van Toronto naar Waterloo heb ik daardoor vooral in de file gestaan!
Na Waterloo was het duidelijk dat ik echt op het platteland kwam. Geen vierbaanswegen meer en telkens door van die typische Canadese dorpen met grote landhuizen. Rijtjeshuizen zijn er op het platteland niet te vinden! Onderweg kwam ik een apart soort mensen tegen. De mensen leken erg op Amish mensen, want ook deze mensen hebben baarden, traditionele kleding aan en rijden met paard en wagen. Deze mensen zijn van dezelfde orde als de Amish, de Mennonieten. Het verschil is dat de Amish in de Verenigde Staten een stuk radicaler zijn dan de Mennonieten. De Mennonieten komen oorspronkelijk uit Europa, maar zijn richting Noord-Amerika gekomen in de 19e eeuw. De Mennonieten is een groep van ongeveer 1500 mensen die leeft zoals de mensen in de 19e eeuw. Dit betekent dus geen auto, geen elektriciteit, geen stromend water en al helemaal geen computer! Onderling spreken de Mennonieten een soort Duits.
Mijn kennismaking met de Mennonieten was voor mij totaal onverwachts. Ik wist niet dat deze mensen in deze regio wonen en het was voor mij een mooie opsteker om ervoor te zorgen dat mijn ogen niet zouden sluiten van vermoeidheid. De Tomtom, die ik gelukkig al in Nederland van iemand gehuurd had, bracht mij uiteindelijk moeiteloos bij de boerderij waar Mike aan het werk was. Mike was net klaar met zijn laatste dienst en het was leuk om Mike na al die weken weer te zien. Net aangekomen zijn we nog even snel het plaatsje Listowel ingegaan omdat Mike nog wat spulletjes wilde kopen als bedankje voor op zijn stagebedrijf.
Teruggekomen op de boerderij heb ik kennis gemaakt met de eigenaren. Een Nederlands stel die bijna 11 jaar geleden geëmigreerd zijn naar Canada met hun kinderen om daar een eigen landbouwbedrijf op te zetten. Ze waren erg gastvrij en na het avondeten hebben we nog een tijdje zitten praten. Rond half 11, Canadese tijd, zijn Mike en ik naar bed gegaan. Na een dag van meer dan 24 uur viel ik snel in slaap.
Donderdagochtend begon onze reis pas echt! Mike had zijn spullen gepakt en om 9 uur kwam Gerben, een klasgenoot van Mike die ook op een farm in de buurt stage liep. Gerben zou ons de gehele reis vergezellen waardoor we gezellig mrt ze drieën zijn.
We stapten in onze Nissan en vertrokken eerst naar de Anna Mae's. Een restaurant, bakkerij en winkel van de Mennonieten waar je erg goed kon eten. Mike had hier al eerder gegeten en hij had gelijk. Na een goed ontbijt zijn we eindelijk echt op pad gegaan voor de Grand Tour. De action camera werd op het dashboard geïnstalleerd om onze autoreis te filmen. We besloten om richting Toronto te gaan en de snelweg te vermijden. Na twee uur rustig rijden bereikten we de eerste voorsteden van Toronto. Na een halfuur door het drukke Toronto te hebben gereden kwamen we aan in ons eerste hostel, Canadian Backpackers Hostel.
Ons hostel stond in Downtown Toronto dus alle hoogtepunten zijn in de buurt te vinden. Toronto is een grote en redelijk moderne stad. Toronto heeft 2,6 miljoen inwoners en is hiermee de vijfde grootste stad van Noord-Amerika. Op het moment dat wij in deze metropool zijn worden hier ook de Pan Am Games 2015 gehouden. Dit zijn de Olympische Spelen voor Noord- en Zuid Amerika. De Pan Am Games worden om de vier jaar gehouden en zorgde ervoor dat het nog drukker was in de stad.
Na navraag te hebben gedaan bij het hostel besloten we om een stukje te lopen richting de waterfront. Vlakbij het waterfront stond het Rogers Centre, de thuisbasis van honkbalclub Toronto Blue Jays. Vrijdagavond stond er een wedstrijd op het programma dus besloten we drie kaartjes te kopen voor de wedstrijd. Hierna liepen we langs het waterfront naar de boot die ons naar Toronto Islands zou brengen.
Deze groep eilanden die in Lake Ontario liggen zijn in de 19e eeuw ontstaan toen de zandbank die er al lag door een Hurricane omgetoverd werd tot een eilandengroep. Vanaf de boot hadden we een fantastisch uitzicht over de skyline van Toronto met als letterlijk hoogtepunt de CN Tower. We hebben een rondje gelopen over de eilanden wat erg mooi was. Wat wel te merken is dat dit een duidelijk uitstapje is voor zowel toeristen als mensen uit Toronto zelf. Het amusementspark waarde was erg hoog, maar het uitzicht over zowel Lake Ontario als Toronto zelf maakte veel goed. Na een hotdog te hebben gescoord besloten we weer terug richting de stad zelf te gaan om de CN Tower te beklimmen.
De CN Tower is 553 meter hoog! Vanaf de bouw in 1976 is de CN Tower het hoogste vrijstaande gebouw geweest tot aan de oplevering van de Burj Khalifa in Dubai in 2008. De CN Tower was in eerste instantie gebouwd om dienst te doen als zendmast. Echter is de functie als toeristenattractie tegenwoordig een stuk belangrijker. Ook wij gingen uiteraard in de CN Tower naar boven. Met de supersnelle lift kwamen we uit op een hoogte van 346 meter om de stad en de omgeving te bekijken. Het weer werkte voor ons enorm mee, want door de blauwe lucht konden we een hoop zien!
Na ons bezoek aan de CN Tower werd het tijd om terug te gaan naar het hostel en om eten te maken en een biertje te drinken. Normaal gesproken geen probleem. Je gaat naar de supermarkt en je haalt eten en een sixpack biertjes. In Ontario, Canda is dit echter niet het geval. In de supermarkt wordt namelijk geen alcohol verkocht en hiervoor moet je naar een aparte winkel toe. Je hebt beerstores, wijnwinkels, maar de meeste mensen gaan naar de LCBO. In deze winkels is alcohol verkrijgbaar voor een Canadese prijs. Een sixpack bier kost al gauw rond de 15 Canadese Dollars. Plus dat je pas alcohol kan krijgen in Canada vanaf 19 jaar! Probleempje voor Mike dus aangezien hij nog maar 18 is!
Gerben ontpopte zich in de keuken van het hostel als een ware chef-kok. Vanavond stond er spaghetti op het programma en dat smaakte perfect. We zaten heerlijk in de tuin met vele van onze mede backpackers. Rond 10 uur kwam een dame van het hostel ons meevragen naar de karaoke in een bar een straat verderop. We besloten me te gaan, maar het werd uiteraard wel spannend voor Mike, want je moet overal je ID kaart laten zien. Mike kwam echter gewoon binnen, met dank aan het rijbewijs van Gerben die wel 19 is. Gerben gebruikte zijn paspoort waardoor Mike zijn rijbewijs kon gebruiken. Het is dus wel duidelijk dat de beveiligers totaal niet naar foto's kijken! Het avondje karaoke was een leuke, onverwachte en lange avond. Hoogtepunt van de avond was het spetterende optreden van Mike en Gerben op een nummer van Robbie Williams! Moe, vol en tevreden zochten we onze bedden op in de kamer. Twee van de drie Brazilianen in de kamer lagen al te slapen in de kamer. We probeerden rustig te doen en we vonden ook dat we dat deden...
Vrijdag was uitslaapdag. Rond half 10 was het uiteindelijk wel gedaan met het uit slapen. De temperatuur in Canada is warm waardoor we redelijk op tijd wakker werden. We genoten van het summiere ontbijt en een bakkie koffie. Het plan was om vandaag per fiets Toronto te ontdekken. Het warme weer gooide echter roet in het eten, want het veroorzaakte een regenachtige middag. Het fietsen viel dus in het water en er zat niets anders op dan ons zelf te vermaken in het hostel. Nadat ik het kaartspel 'Pik van de keizer' uitgelegd had, was de invulling van de middag gemaakt. Op een nat uitstapje naar de supermarkt na hebben we de middag lekker gekaart.
Gelukkig was op het eind van de middag gestopt met regenen. Nog wel gewapend met een jas gingen we op weg naar de honkbalwedstrijd van de Toronto Blue Jays in het Rogers Centre. Nadat we binnen waren zagen we pas echt wat voor groot stadion dit is. Het is immens en in totaal kunnen er 45.000 toeschouwers op de tribunes zitten. Vanavond waren wij een van deze toeschouwers voor de wedstrijd in de Major League Baseball. De Toronto Blue Jays is het enige team uit Canada wat meedoet aan de Amerikaanse competitie. De wedstrijd tegen de Tampa Bay Rays begon nog rustig, maar het entertainment in de wisselingen van slagbeurten zorgde ervoor dat er wel wat spanning is. Het bezoeken van een wedstrijd is fantastisch, alleen kan het soms wel een beetje langdradig worden. Voor Mike was het soms even te saai, maar gelukkig was er WiFi in het stadion! De wedstrijd ontbrandde pas echt na de homerun voor de Tampa Bay Rays. Na de gelijkmaker zorgde de Toronto Blue Jays in de 5e inning voor een ruime voorsprong. Door twee homeruns zorgde de Blue Jays voor een 6-1 voorsprong. Deze voorsprong zouden de Blue Jays niet meer weggeven. De wedstrijd werd met 6-2 gewonnen.
Na de wedstrijd zijn we via de LCBO weer terug gegaan naar het hostel. Met een biertje en een potje kaarten hebben we de avond afgesloten en zijn we hierna lekker naar onze bedden gegaan.
Op zaterdag was het rijdag twee voor ons. Dit keer een lange rit die ons op het eind van de dag in de hoofdstad van Canada, Ottawa, zou brengen. We besloten zoveel mogelijk mooie weggetjes Te volgen om op onze eindbestemming te komen. Onze eerste stop was het plaatsje Ajax wat net voorbij Toronto ligt. Hier moest en zou een stop gemaakt worden om een foto te maken! Ik ben samen met het stadsbord op de foto gegaan! Absoluut een foto voor in het plakboek!
We vervolgden onze weg verder richting Prince Edward County. Een schiereiland in Lake Ontario waar meerdere kleine schiereilanden bij liggen. We reden door het mooie landschap wat afgewisseld werd met de fantastische uitzichten over Lake Ontario. Het voordeel van een auto is dat je ook kan stoppen wanneer je wilt. Zo vonden wij een mooie plek langs het meer waar we een fantastisch uitzicht hadden over de schiereilanden. Na deze korte stop waren we toe aan iets te eten waardoor we stopte bij een chipwagon. Een chipwagon is simpel een truck waar vanuit eten wordt verkocht. Deze wagens zie je overal in Canada staan! Mr. Fry had een hoop praatjes over van alles, maar vooral over hoe goed zijn hamburger precies is. Of alles van zijn praatjes waar zijn zouden we nooit weten, maar zijn hamburger was wel verdomde goed!
We vervolgden onze route weer en de tussenstop zou dit keer de Thousand Islands zijn. De Thousand Islands zijn, zoals de namen het ook zegt meer dan duizend eilanden, verschillend in maat, die aan de oostkant van Lake Ontario en bij het begin van de Sint Lawrence River liggen. We gingen van de snelweg bij het startpunt Gananoque. Vanuit deze plaats loopt namelijk ook de Islands Trail, een weg van ongeveer 50 kilometer naar Brockville wat ons langs de Thousand Islands zou brengen. De route langs en door de Thousand Islands was betoverend. Gelukkig stond de actioncamera aan en is alles gefilmd!
Vanaf Brockville, het einde van de Thousand Islands was het nog ongeveer twee uur rijden maar Ottawa via de snelweg. Gelukkig was ik ook op het eind van de rit, na al ongeveer 450 kilometer te hebben gereden nog steeds scherp. In ieder geval scherper dan de vrouw die de snelweg vanaf een oprit wilde oprijden en haar snelheid niet goed inschatte. Ze raakte uit de bocht op de rechterbaan van de snelweg waar wij reden... Ik had het al enigszins in de gaten toen ik haar zag aan komen rijden op de oprit maar de remmen moesten flink getest worden! De schrik zat er even in, maar we vervolgden onze weg verder richting Ottawa. Na twee uurtjes rijden kwamen we aan in Jail Hostel in de Canadese hoofdstad Ottawa.
We sliepen in een oude gevangenis in een oude cel. Deze gevangenis was omgebouwd tot hostel en de voornamelijk cellen waren nu omgeturnd tot slaapkamers of slaapzalen. Wij sliepen in één van deze cellen, cel 602, met drie andere mensen. Een hele aparte gewaarwording om te gaan slapen in een oude gevangenis.
Na onze spullen te hebben gedropt vonden we dat het tijd was om te gaan eten en om te gaan kijken of er wat te feesten valt op een zaterdagavond in Ottawa. Op het menu stond voor mij vanavond een typisch Canadees gerecht, poutine. Het gerecht geniet een enorme populariteit in Quebec en wordt ook wel gezien als het nationale gerecht van Canada. Poutine is friet met hierop kaas en jus gevolgd met een topping naar keuze. Mijn keuze was dit keer gevallen op smoked beef. Een erg lekker gerecht, wederom een soort fastfoodgerecht, maar wel enorm machtig. Na het avondeten werd onze zoektocht naar een geschikte bar/club ingezet. Na eerst een biertje gedaan te hebben op het terras, het was nog even zeuren mer het laten zien van de ID kaart van Gerben door Mike, belande we in een club in een basement. Het zag er erg modern en luxe uit en het was ook nog niet heel erg vol. Naarmate het eerste uur verstreek kwam hier echter verandering in en stond de tent bijna vol. Ik keek mijn ogen uit met een biertje bij een tafel. Het dansen en versieren werd ingezet door vooral Mike en Gerben en het werd uiteindelijk een zeer geslaagde avond/nacht. Moe en voldaan zochten we onze cel op...
Redelijk uitgerust hebben we een goed ontbijt genuttigd in de gevangenis. Om 11 uur was er een rondleiding door de gevangenis en hier heb ik mij bij aangesloten. De gevangenis werd in 1862 geopend als 'modelgevangenis', maar als snel bleek dit helemaal niet zo te zijn. Het gebouw heeft 110 jaar gediend als gevangenis. In 1972 is de gevangenis gesloten, omdat het niet meer van de eisen van deze tijd kon voldoen. In de gevangenis zijn officieel vier executies geweest. Op de 9e verdieping was de death row, maar onder anderen Patrick James Whelan tien maanden heeft gezeten in afwachting van zijn executie. Whelan kreeg de doodstraf, omdat hij probeerde een aanslag te plegen op de Ier McGee, een van de founding fathers van Canada. De strop hangt nog steeds in de executieruimte en van buiten is duidelijk te zien waar het luikje is wat dicht gaat zodra de strop omgegaan is.
In de middag hebben we een fiets gepakt en besloten we Ottawa per fiets te ontdekken. Bij de stichting van Canada, in 1867, werd er gezocht naar een hoofdstad en wilden Toronto en Montreal graag de hoofdstad worden. Canada, wat een tweetalig land is (Engels en Frans) wilde geen geheel Engelse hoofdstad (Toronto) en ook geen geheel Franse hoofdstad (Montreal). Ottawa werd de nieuwe hoofdstad. Ottawa lag namelijk op de grens tussen Quebec en Ontario waardoor het een Frans en een Engels deel heeft. Een bijkomend voordeel was dat Ottawa verder af ligt van de Verenigde Staten waardoor het land minder snel in handen van de Amerikanen zou vallen. Ottawa is een kleinere stad vergeleken met Toronto, het heeft een inwonersaantal van 900.000, en dat is direct te merken in het verkeer. We besloten over de brug te gaan om in het Franse gedeelte te fietsen. Het is erg rustig en het ziet er allemaal niet echt bijzonder uit vinden we. Als we echter langs de waterkant fietsen is het uitzicht over het Engelse kant erg mooi. Prominent aanwezig in de stad is Parliament Hill. Op het hoogste punt van de stad hebben ze het parlementsgebouw van Canada gebouwd. We besluiten erheen te fietsen en het is een mooi gotisch oud gebouw. Een rondleiding door het Parliament is gratis, alleen zijn wij helaas te laat. Wie het eerst komt, wie het eerst maalt. We besluiten een rondje rond het gebouw te lopen. Parliament Hill, het gebouw waar het parlement van Canada nog steeds zijn zittingen houdt, is in de jaren '20 van de vorige eeuw afgemaakt zoals het gebouw er nu uitziet. Met de afmaken van de Peace Tower, het hoogste punt van de stad op 92 meter hoogte, was het gebouw klaar. De warmte zorgde er echter voor dat wij het voor vandaag voor gezien hielden. Het kwik steeds tot rond de 34 graden en de gevoelstemperatuur lag nog vele malen hoger. We besloten langs de LCBO te gaan en daarna richting het hostel.
Ik was vandaag de chef-kok om alle restjes op te maken die we nog hadden. Het eten smaakte goed en het werd nog onverwachts laat na vele potjes kaarten. Op naar Montreal morgen!
-
21 Juli 2015 - 18:46
Guda:
Hoi Tim,
Man wat een verslag, leuk om te lezen. Veel plezier nog.
Groetjes Guda -
21 Juli 2015 - 22:25
Helen:
Heerlijk weer met je meereizen Tim, genieten! -
22 Juli 2015 - 18:03
Gijsiie:
Hey amerikaantje, mooi verslag man. ga zo door. Veel plezier met je reisgenoten -
23 Juli 2015 - 00:32
Jolanda:
Lieve Tim,
Wat een super verslag om deze reis met jullie mee te beleven
en ook de bijbehorende foto's zijn geweldig!
Ik zou zeggen blijf genieten van DEZE unieke reis.
Veeeel plezier samen met Mike & Gerben.
Veel liefs xxxx Mama -
23 Juli 2015 - 10:54
Sanna:
Hoi Tim, Mike en Gerben,
Wat een geweldig verslag is dit om te lezen zeg!!
Ontzettend veel plezier nog met zijn drieën!
Groetjes Sanna (zus van Gerben)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley