Sri Lanka

Voordat ik mijn reis in de Filipijnen zou afsluiten had ik twee weken niks op de planning staan. Ik wilde niet langer in Indonesië blijven en dacht aan vele landen zoals Australië of Papua Nieuw Guinea. Op aanraden van mijn Franse vriend Xavier werd het een bezoek van twee weken aan Sri Lanka. Xavier gaf mij aan dat het een mooi land is, de reisafstanden kort zijn en dat dit perfect is voor twee weken. Zo gezegd, zo gedaan en mijn ticket naar Sri Lanka was geboekt.
Sri Lanka, wat vroeger Ceylon heette, is een land met een Nederlandse geschiedenis. In het jaar 1602 kwamen de eerste Nederlanders aan op het eiland om de macht over te nemen van de Portugezen. Na een verdrag met de koning van Kandy over de monopoly in de specerijenhandel op het eiland regeerden de Nederlanders voor 140 jaar. De Nederlanders hebben duidelijk invloed gehad op het eiland wat nog steeds terug te zien is in de infrastructuur en de vele forten. Na de Franse bezetting gaf Nederland Ceylon in 1796 als 'bescherming' aan Groot-Brittannië die hier gretig gebruik van maakte. Ceylon werd snel gekolonialiseerd en bleef tot aan de onafhankelijkheid in 1948 in Britse handen. In 1972 werd de naam van het eiland, Ceylon, vervangen door het huidige Sri Lanka. In 1979 begon een bloedige burgeroorlog op het eiland. De zogeheten Tamil Tigers riepen een onafhankelijke staat uit en de strijd ging nog jaren door. Pas na 30 jaar oorlog is in april 2009 het einde van deze bloedige strijd met als gevolg vele duizenden doden en vluchtelingen.

Na een goede vlucht naar Kuala Lumpur was de vlucht van Kuala Lumpur naar Colombo wat vertraagd. Na een vlucht met flinke turbulentie kwam ik toch goed aan op het vliegveld in Colombo. Mijn visum aanvraag was gelukkig goed gegaan en met weinig moeite kwam ik het land binnen. Met de taxi heb ik mij laten afzetten bij mijn hostel in Mount Lavinia. Ik was gesloopt van de weken in Indonesië dus een beetje rust in de eerste dagen was niet verkeerd.

Mijn hostel lag vlakbij het strand aan de Indische Oceaan. Het was vrij rustig in het hostel, maar dat was na de drukte van Indonesië niet erg. Ik besloot met de trein van Mount Lavinia naar het centrum van Colombo te gaan. In een kleine 20 minuten ging ik met de trein langs de Indische Oceaan en voelde ik de spetters van de stukgelopen golven in mijn gezicht belanden. Colombo heeft volgens de laatste officiële bevolkingstelling 600.000 inwoners. De stad is nog steeds de feitelijke hoofdstad, maar de administratieve hoofdstad is sinds 1982 in Sri Jayewardenapura Kotte, een voorstad van Colombo. Aangekomen in Colombo ging ik op zoek naar de overblijfselen van de Nederlandse jaren. Helaas voor mij was het Dutch Period Museum twee dagen gesloten vanwege de vaste sluitingsdag op maandag en de andere dag vanwege Boeddhadag. Andere herkenningspunten waren de Old Dutch Hospital, helemaal gerenoveerd, en Slave Island waar vroeger tijdens de Nederlandse bezettingstijd de slaven opgesloten werden. Verder heb ik door Pettay gelopen. Pettay is de oudste en meest interessante wijk om door heen te lopen. De normale Sri Lankese bevolking loopt hier dwars door elkaar heen en op de vele markten wordt van alles verkocht. Ik ben verder gelopen richting Viharamahadevi Park. Vanaf hier heb ik een riksja genomen terug naar mijn hostel. Een enorm verschil hier in Colombo tussen Sri Lanka en India is dat de riksja's op de meter rijden! Colombo is ook schoner dan elke Indiase stad die ik tot nu toe gezien heb in mijn leven.

Rust, rust en nog eens rust. Ik heb lekker uitgeslapen en genoten van het strand om de hoek. Om half 3 ben ik met de riksja naar het station Colombo Fort gegaan om de trein te pakken richting Anuradhapura. De 6 uur durende treinrit was een mooie rit. Ik had de dag ervoor een kaartje gehaald, dus ik had een gereserveerde plaats. In de avond kwam ik aan in Anuradhapura vanwaar het een korte riksjarit naar mijn hostel was.

In mijn hostel kwam ik een jong Nederlands meisje tegen. In de ochtend besloten we allebei een fiets te huren en naar de vele Boeddhistische tempels te gaan in de omgeving van Anuradhapura. Vele van deze tempels zijn gebouwd in de 1000 jaar dat Anuradhapura heerste over Sri Lanka tot de Zuid-Indiërs de macht grepen in 1100. Anuradhapura groeide het meest in de 247 en 207 v.Ch. toen het boeddhisme zijn intrede deed op het eiland. Het gebied rond Anuradhapura wordt vanwege dit nog steeds als heilig beschouwd en vele mensen gaan naar deze streek toe. Als eerste fietsten we naar de Isurumuniyan Viharama tempel toe. Deze oude steentempel, gedateerd uit de 2e eeuw v.Ch., heeft een prachtig geschilderde liggende Boeddha. De etiquette om de tempels in te gaan is altijd op blote voeten en als het kan in het wit. Op het moment dat wij hier waren was het net de heilige Boeddhadag geweest. Tijdens Poya, de boeddhadag die samen valt met de volle maan, in december wordt het feest gevierd dat Sangamitta een bezoek bracht aan Sri Lanka. Sangamitta is bekend geworden als de man die de Bodhi boom naar Anuradhapura heeft gebracht. De heilige Sri Maha Bodhi boom werd gebracht vanuit India en word gezien als de oudste historisch authentieke boom van de wereld. De boom is meer dan 2000 jaar beveiligd en toen wij er waren zeer druk bezocht. De dag ervoor was het Poya geweest en nog steeds waren er vele mensen aan het bidden en mediteren onder de heilige Bodhi boom. Toen ik hier in deze omgeving rondliep voelde ik de spirituele band om mij heen van het boeddhisme. De mensen hier waren ook enorm aardig en gastvrij. Meestal in toeristische landen willen mensen altijd geld voor een dienst hebben, maar hier ging het echt om karma. Het doen van iets voor anderen zorgt voor een goede karma.
Terug in het hostel ben ik na een snelle move aan het eind van de middag met het Nederlandse meisje, een Fransman en een Amerikaan naar het vlakbij gelegen Minhale gegaan. Hier gingen we de zonsondergang bekijken, we zouden een tempel bezoeken (helaas niet gedaan vanwege de belachelijk hoge entreeprijs) en zijn we nog langs een aantal kleine stoepa's gereden om wierook aan te steken. In de avond hebben we ook nog wat gegeten en gedronken met elkaar en dat was vrij gezellig!

De volgende dag was het voor mij weer tijd om verder te reizen. Dit keer niet met de trein, maar met de bus. Het Nederlandse meisje zou ook naar Kandy gaan, dus namen we samen een aircon bus die ons in 3,5 uur van Anuradhapura naar Kandy bracht. In Kandy ging ik alleen even de stad in. Kandy is de tweede grootste stad van Sri Lanka met iets meer dan 100.000 inwoners. Ik ging op zoek naar een kop koffie, maar helaas was het ondertussen begonnen met regenen. Ik kwam in gesprek met drie Duitsers. Toen het eenmaal droog was gingen we met ze vieren naar de Temple of the Sacred Tooth Relic. Deze tempel, die centraal gelegen ligt vlakbij het meer, bevat het belangrijkste boeddhistische reliek van Sri Lanka: een tand van Boeddha. Het verhaal is dat de tand gepakt is uit de vlammen tijdens de crematie van Boeddha en dat deze bij de komst van het boeddhisme in Sri Lanka naar het eiland gesmokkeld is. In de 18e eeuw is de tempel gebouwd en tijdens Poya is het mogelijk om de 'tand' te 'zien'. Om half 7 begon de ceremonie en het was erg druk met mensen en dan vooral veel Sri Lankezen. Een boeddhistische Sri Lankees dient een keer in zijn leven bij de tand te zijn geweest. Na een trommelritueel ging de deur open en kon je de tand zien. Hoewel zien... Na in de rij te hebben gestaan en nog geen twee seconden voor de open deur te hebben gestaan zag je alleen een gouden box die er uitzag als een kleine stoepa. Ik vind het boeddhisme erg inspirerend, maar met dit soort dingen heb ik persoonlijk echt weinig.
Met de net ontmoette Duitsers ben ik later nog uit eten geweest en in de avond hebben we een borreltje gedaan. In het binnenland van Sri Lanka is het meestal vroeg klaar met het doen van een 'borreltje'. De meeste baren die er zijn sluiten tussen half 11 en half 12 en tegen die tijd is het ook al uitgestorven op straat.

De volgende dag had ik met een van de Duitsers afgesproken. Ik besloot naar het hostel van Lisa te verhuizen, omdat het meer in het centrum van Kandy lag. Na een Sri Lankees ontbijt besloten we naar een theefabriek te gaan. Sri Lanka en zijn Ceylonthee is wereldwijd beroemd. Tegenwoordig zijn de Sri Lankezen trots op hun beroemde zwarte thee, maar dat was in de 19e eeuw wel anders. Sri Lanka stond bekend als het land van de vele specerijen totdat de Britten de theevelden aanlegden. In het begin waren de lokale bewoners er niet blij mee, maar nu kan je in het dagelijkse leven niet meer om de thee heen! De fabriek was erg leuk om te bezoeken en er waren ook daadwerkelijk mensen aan het werk. Op de weg er naar toe en om Kandy heen zie je overal theevelden en in de fabriek werd het hele proces van het maken van de zwarte thee uitgelegd en lieten ze het zien. Erg interessant en leuk om te zien dat er ook weer zoveel verschillende zwarte theesoorten zijn.
Het tweede bezoek was aan een boeddhistische tempel op de heuvel net buiten Kandy. Bij deze stoepa staat een 27 meter hoog boeddhabeeld en het uitzicht over de stad is erg mooi. Na nog een bezoek gebracht te hebben aan een tweede uitzichtpunt zijn we wat wezen eten en in de avond wat wezen drinken met een aantal anderen uit het hostel.

Lisa en ik hadden een plan gemaakt en hiermee zouden we nog een paar dagen samen reizen. Vandaag stond het eerste gedeelte op het programma van de mooiste treinrit te wereld. In 2013 werd de treinrit tussen Kandy en Ella door de Lonely Planet uitgeroepen tot mooiste treinrit. Sinds die tijd is de drukte in de trein enorm toegenomen. Van tevoren kon ik geen kaartjes kopen in Colombo voor de trein en in de ochtend was het alleen mogelijk om een tweede klas sta ticket te boeken. Lisa en ik hadden uiteindelijk geluk, want we konden de gehele drie uur durende treinrit in de open deur zitten. Het was zeker een prachtige treinrit! Je rijdt door de bergen van Sri Lanka heen tussen de vele theevelden met vele uitzichtpunten over de valleien. Aangekomen in Hatton namen we de lokale bus naar het kleine dorpje Dalhousie. Vanuit Dalhousie zouden we de volgende ochtend de Adam's Peak ofwel de Sri Pada beklimmen.

Om half 3 in de ochtend stonden Lisa en ik buiten. Samen met twee andere Duitse jongens, Georg en Timmy, en de Belg Kris zouden we de heilige berg beklimmen. De beklimming van de berg is een pelgrimstocht en dat is ook aan de heilige namen te zien. De berg heeft twee namen: Adam's Peak, omdat Adam hier zijn eerste voetstap op aarde zette na uit de hemel te zijn gezonden en Sri Pada vanwege de heilige voetprint van Boeddha toen hij richting het paradijs ging. In iets meer dan 2 uur tijd hadden wij de 7 kilometer lange en de 5200 traptreden beklommen en waren we op 2243 meter. De zonsopgang was mooi om te zien, alleen was het veel te druk. Doordat Poya een paar dagen eerder was waren er vele Sri Lankezen. Nadat de zon opgekomen was zijn we nog even gebleven en hebben we rustig kunnen genieten van de mooie groene omgeving en de zon die zijn weg verder omhoog wist te vinden.
Eenmaal weer beneden zijn we weer terug gegaan naar Hatton en heb ik samen met Georg, Timmy, Lisa en Kris de laatste vier uur van de treinrit naar Ella gepakt. Het was een mooie rit, maar nog veel drukker in de trein. Veel zitten op de grond, weinig echt kunnen zien, maar het was wel echt mooi (de dingen die ik wel gezien heb!).
In Ella vonden we met ze allen een hostel en een goed tentje om te eten. Van al het Sri Lankese eten is de kottu mijn favoriet. Er is veel rotti en kottu is de deeg van de rotti die samen gehakt wordt met groenten, kip (als je dat kiest) en kruiden. Een heerlijk geluid als ze het maken en met de hete jus die je erbij krijgt is het heerlijk. In de avond gedronken bij het hostel. Het werd de lokale Arak en van de twee Duitsers hebben we geleerd wat de snelste motorbike ter wereld is!

Helaas gingen Lisa, Georg en Timmy in de ochtend weer verder, maar ik ging nog gezellig verder reizen met Kris en een andere Portugese kamergenoot Pedro. We gingen in de ochtend omhoog naar Ella Rock. We lieten ons met de riksja naar het begin van de track brengen en dat was maar goed ook. Het begin is lastig te vinden, het ligt precies maast het treinspoor, maar met de app op mijn telefoon lukte het goed. Een klein uurtje later stonden we op Ella Rock (op ongeveer 1300 meter hoogte) te genieten van deze rustige en prachtige omgeving. Ella is een klein bergdorpje en vanaf dit uitzichtpunt heb je een mooi gezicht over de vallei en de bergen met de theevelden. De terugweg naar beneden ging nog sneller dan de weg omhoog. Om weer terug te komen in Ella staan er geen riksja klaar om je weer terug te brengen. De enige optie is om via het spoor, dat is het snelst en doet iedereen, weer terug te lopen.
In de namiddag ging ik wederom naar een theefabriek toe. Kris en Pedro waren nog niet naar een theefabriek geweest, ik wel, maar ik besloot niet de boeman te zijn en ging gezellig mee. Een grotere fabriek dit keer, met helaas niet veel mensen aan het werk, maar wel weer leuk en interessant om te zien en om te kijken wat de verschillen zijn tussen de theefabrieken. We zouden ook nog naar de Little Adam's Peak gaan om daar de zonsondergang te bekijken, maar helaas gooide het weer roet in de plannen. Het regende en het was mistig, dus besloten we dat helaas over te slaan.

Het doel was om Uda Walawe National Park te bereiken om daar de namiddag safari te gaan doen. Samen met Kris en Pedro moesten we dan op tijd opstaan en drie verschillende lokale bussen nemen om in het plaatsje Udawalawe te komen. Zo gezegd, zo gedaan en even na 1 uur kwamen we aan in Udawalawe. We liepen naar ons guesthouse toe en hier regelde de aardige en prettig gestoorde jonge eigenaar voor ons de safari. Er was ook nog een andere Duitse jongen, dus konden we de kosten voor de safari mooi door vier delen.
We zaten in een jeep waar bovenop een soort van bak gemaakt is met stoelen. De bak is open waardoor je alles goed kan zien als je door het National Park gaat. Uda Walawe National Park staat bekend om de Sri Lankese variant van een Afrikaanse safari. Niet de big 5, maar wel heel veel olifanten, Indische olifanten in dit geval, krokodillen en vele pauwen. Al voordat we het National Park in gingen hadden we al vier olifanten gespot. En daar zou het niet bij blijven. Bij elkaar hebben we drie uur rond gereden in het park en een heleboel olifanten gezien. Ik probeerde ze te tellen, maar dit bleek onmogelijk te zijn. Naast olifanten zag ik ook krokodillen, pauwen, apen, waterbizons en herten. Het weer werkte gelukkig goed mee en met de zonsondergang in beeld namen we weer afscheid van het National Park om terug te gaan naar het guesthouse. In het guesthouse werden we verrast door de zeer goede maaltijd die we kregen. Echt Sri Lankees eten gemaakt door de oma van de eigenaar!

Udawalawe is een beetje een dood dorp. Op het National Park na is er weinig te beleven, dus besloten we de volgende ochtend weer de bus te pakken naar de stranden aan de zuidkust van Sri Lanka. De bus bracht ons uiteindelijk in de kustplaats Mirissa. Mirissa is niet groot, maar het is al wel te merken dat het de dagen voor kerst is en dat het toerisme aan het groeien is. Het was lastig om een slaapplaats te vinden, maar na even zoeken vonden we een goed hostel. Na een aantal dagen redelijk veel reizen was het tijd om op het strand te liggen, te genieten van de golven van de Indische Oceaan en uit te rusten. Bij de lunch in de middag kwamen we zowaar de Duitsers Georg en Timmy weer tegen. Na het eten was het een rustige avond voor mij.

We besloten met ze vijven scooters te huren en dan langs de kust te rijden om te eindigen in Gallo. Langs deze route vind je de bekende stilt fishermans. Gezeten op een paal, vooral vanwege het hoge waterpeil, zitten de mannen te vissen. Deze kenmerkende houding gaat over van vader op zoon. Vanwege het opkomende toerisme in Sri Lanka stoppen er steeds meer toeristen om foto's van deze vissersmannen te maken. Tegenwoordig staat er een mannetje bij de vissersmannen om geld te vragen voor elke foto die ervan genomen wordt... Of het ze nou om het geld gaat of om de rust voor de vissersmannen kon ik er niet helemaal uithalen! Na een kort bezoek aan een klein rehabilitatiecentrum voor schildpadden zouden we onze weg vervolgen naar Unawatuna om te lunchen. Ik reed voorop, maar werd door de aanwezige politieagenten staande gehouden. Dit was niet vanwege onze rijstijl of de snelheid, maar om onze 'papieren' te checken. Ze wilden een internationaal rijbewijs zien. Ik was de enige die dit had van ons vijven, maar op het eind kregen er maar twee een boete. Die moesten we betalen bij het postkantoor, maar heel toevallig konden we die niet vinden. Via een binnendoor weggetje kwamen we alsnog in Unawatuna aan, maar toen kwamen we er achter dat de politie een verzekeringsbriefje bij zich had gehouden. Helaas voor Pedro en voor Georg moesten de beide jongen de boete toch betalen bij het terugbrengen van de scooter.
Galle was het eindpunt van onze scootertrip en dat was niet voor niks. In Gallo vind je nog een van de best bewaarde koloniale forten met de traditionele koloniale Nederlandse bouwstijl. De Nederlanders hebben dit fort opgebouwd en dit is nog duidelijk terug te zien aan meerdere dingen. Ten eerste de duidelijke infrastructuur en de straatnamen (de Engelsen hebben de namen later letterlijk vertaald naar het Engels) en de Nederlandse koloniale bouwstijl die je in alle oude VOC en WIC steden terug ziet. Vlakbij de Leyn Baanstraat en de Kerkstraat zijn de beste restanten te zien uit de Nederlandse tijd. Overblijfselen zijn de Nederlandse toegangspoort, met een oud VOC-logo, het gouverneurskantoor en de Nederlandse gereformeerde Kerk die nog steeds dienst doet als kerk.
Na een terugrit van een uur naar Mirissa gingen we in de avond gezellig wat drinken met zijn allen.

Helaas gingen vandaag de meeste van de leuke mensen weer weg. Kris en Pedro gingen aan het begin van de middag terug naar Colombo om hun vlucht naar huis te halen en de twee Duitsers Georg en Timmy gingen verder met hun reis door Sri Lanka. Ik zelf had nog anderhalve dag in Sri Lanka en besloot het hier nog van te nemen.
In de middag besloot ik een duik te nemen in de Indische Oceaan. Het is heel anders om te duiken in de Indische Oceaan bij Sri Lanka dan in de zeeën rond Indonesië. Er was weinig koraal, maar toch was er een hoop te zien. We zagen bijvoorbeeld lobster-city. Onder een steen lagen meerdere kreeften en dat was echt mooi om te zien. De rest van de dag en de avond was heerlijk rustig.

Mijn laatste dag in Sri Lanka begon met een van de mooie dingen die je in deze regio van Sri Lanka kan doen. In de winter komen rond de wateren van Sri Lanka de Blue Whales voor. Deze blauwe vinvissen zijn de grootste dieren op aarde en kunnen gemiddeld 25 meter lang worden. We vertrokken om 7 uur in de ochtend. We moesten ongeveer een uur of drie varen voordat we in de buurt van de walvis kwamen. We zagen onderweg schildpadden, vele springende dolfijnen en het was mooi om te zien. Het hoogtepunt was toch zeker het zien van de blauwe vinvis. De enorme walvis kwam ongeveer om de 8 minuten boven, spoot dan water uit en ging met zijn vin omhoog weer onder water voor een periode van ongeveer 8 minuten. Het was een machtig idee om zo dichtbij, zij het in een boot, in de buurt van de grootste dieren van de wereld te zijn.
Na mijn scooter te hebben teruggebracht en te hebben geluncht was het voor mij tijd geworden om Mirissa te verlaten. Ik ging met de bus naar het treinstation in Weligama. Vanaf Weligama pakte ik de trein die mij naar Colombo bracht in drie uurtjes. De treinrit was erg mooi. We reden langs de kust en ik zag ondertussen de zon ondergaan. Met de lokale bus ben ik vanaf Colombo Fort naar het vliegveld gegaan en gelukkig was ik nog op tijd.
Het was ondertussen kerstavond en deze zou ik, samen met Eerste Kerstdag gezellig in het vliegtuig rondbrengen. Gelukkig was het vooruitzicht om Tweede Kerstdag in de Filipijnen te vieren niet verkeerd!