Washington D.C., Philadelphia en de Niagara Falls

Van New York City naar Washington is ongeveer vier uur rijden. Wij namen richting de hoofdstad van de Verenigde Staten echter een omweg aangezien we door de staat Pennsylvania reden. We hadden de Tomtom ingesteld op het plaatsje Lancaster, want in deze omgeving wonen de Amish mensen. Aangezien wij een andere groep, de Mennonieten, in Canada hadden gezien, leek het mij interessant om ook de Amish te bezoeken.
Wij waren in en rond Lancaster op zoek naar de Amish mensen, maar we zagen ze nergens rijden. We besloten een adres van het Amish museum in te vullen op de Tomtom en na veel zoeken vonden we het museum. En wat denk je? Net voordat we bij het museum kwamen, kwam er een Amish familie langsgereden in zo'n typische Amish buggy.
De Amish mensen zijn christelijke volgelingen van Jacob Amman die zich eind 17e eeuw afscheidde van de minder radicale Mennonieten. Bij de stichting van de staat Pennsylvania wilde de oprichter Sean Penn vrijheid en nodigde hij de in Europa verstoten Amish uit om in de staat Pennsylvania te komen wonen. Een paar honderd Amish mensen zijn in al die jaren uitgegroeid tot een populatie van rond de 250.000 inwoners. In het Amish museum vertelde een vrouw ons over de gewoonten van de Amish. De Amish gebruiken in huis geen elektriciteit en werken op het land nog met paard en wagen. De vrouw vertelde dat de Amish jongeren gewoon naar school gaan en ook een mobiele telefoon hebben. Maar hoe en waar laden deze jongeren hun telefoon dan op als er geen elektriciteit in huis is? De mevrouw vertelde dat ze denkt dat deze samenleving nog een tijdje blijft bestaan, maar dat door de snelle ontwikkelingen in de wereld er onder de jongeren een aantal dingen aan het veranderen zijn. Toch blijft de populatie van de Amish groeien, omdat 96% van de jongeren bij de Amish gemeenschap blijft. Er is ook geen sprake van het gebruik van voorbehoedmiddelen, waardoor de bevolking blijft stijgen. In het museum kregen we verder een kijkje in hoe een huis van een Amish eruit ziet. De Amish zien toerisme tegenwoordig als een mogelijkheid tot inkomsten, maar willen wel zoveel mogelijk van de toeristen gescheiden blijven.
Na het bezoek aan het museum zijn we een rondje in de omgeving gaan rijden om een paar Amish in en buggy te 'spotten' voor een foto en een filmpje. Het kostte ons wat moeite, wat waarschijnlijk komt door de regen een uur hiervoor, maar uiteindelijk 'spotte' we een buggy en werden de foto's geschoten. Hierna hebben we de Tomtom ingesteld op Washington en zijn we naar het hostel gereden.
We kwamen aan in Washington in een drukke, maar gezellige straat. De route naar en door Washington was rustig en vooral niet zo druk als in New York. Het hostel was oké, maar was meer een soort studentenhuis. De receptie werd gerund door studenten die hier voor een langere periode zijn en er 'wonen' ook studenten voor een aantal maanden in het hostel. In de straat van het hostel waren allemaal leuke barretjes en clubs, alleen moesten we deze plaatsen helaas laten voor wat het is, vanwege de leeftijdsgrens van 21. We besloten een paar biertjes te halen in de supermarkt en hebben relaxt op de bank gezeten en film gekeken.

Op tijd, maar uitgeslapen en uitgerust gingen we op pad om Washington D.C. te bezichtigen. We scoorde eerst een ontbijt bij de Subway en een bakje koffie bij de Starbucks. Ons plan was om met de fiets Washington te bekijken, alleen was er geen fiets beschikbaar op de plekken waar wij keken. We kwamen ondertussen bij de metro en hebben van Dupont Circle de metro gepakt naar het centrum van Washington.
Washington D.C. wat voluit District of Columbia betekend is een speciale federale staat. Toen de stad als hoofdstad is gesticht hebben de staten Virginia en Maryland een stukje land hiervoor afgestaan. Washington is vernoemd naar de eerste Amerikaanse president George Washington en is als hoofdstad gesticht zodat er hierdoor geen onderlinge strijd meer zou zijn tussen de verschillende steden welke stad de hoofdstad van de Verenigde Staten zou worden. Washington, dat iets meer dan 600.000 inwoners heeft, is op de tekentafel getekend, met hierbij als centrum de National Mall.
Toen wij ongeveer 2,5 week geleden in Toronto waren gingen we onze trip plannen. Gerben en Mike wilde graag naar Washington en dan voor het Witte Huis staan. Dit werd het doel van onze reis en het was fijn om nu in Washington te zijn en voor het Witte Huis te staan! Onze eerste stop was dus het Witte Huis. Het Witte Huis is de ambtswoning van de zittende president Barack Obama en was het middelpunt bij de bouw van de stad. Het is heel apart om voor dit machtige gebouw te staan en te weten dat een groot deel van de wereld bestuurd wordt vanuit dit huis. Het jammere aan het Witte Huis is dat je er redelijk ver vanaf staat, maar dat is helaas niet anders. We vervolgenden onze weg naar het Washington Monument. Het Washington Monument is met zijn 169 meter de hoogste obelisk ter wereld. Het monument staat tegenover het Witte Huis en tegenover het Capitool in de National Mall. De National Mall is het gebied tussen het Capitool, het regeringsgebouw van de Verenigde Staten die helaas in de steiger stond, en het Washington Monument. De uitschieter richting het Lincoln Memorial wordt ook vaak aangeduid als een gebied wat hoort bij het National Mall. We liepen verder in de snikhete stad langs het WO II Monument, Lincoln Memorial, het Korean War Veteran Memorial en het Martin Luther King Jr. Memorial richting de verschillende musea die er op National Mall staan. Een mooi ding voor ons als arme backpackers is dat de musea hier gratis zijn. Gratis is mooi, maar dat betekent wel dat het erg druk is. Als eerste gingen we naar National Museum of Natural History. Dit museum gaat over dieren en ziet er erg indrukwekkend uit. Er zijn allerlei opgezette dieren en Mike was erg onder de indruk van het museum. Gerben en ik vonden het ook een mooi museum, alleen liepen wij iets sneller dan Mike. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat Gerben en ik Mike kwijt waren en we een tijdje (ongeveer een halfuur!) op zoek zijn geweest naar Mike.
Hierna gingen we verder naar het National Air en Space Museum. Volgens de Lonely Planet het mooiste museum van de National Mall. Er waren in het museum meerdere exposities die onder anderen gericht waren op het eerste vliegtuig van de gebroeders Wright, de Space Race in de Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie en aan de eerste mens op de Maan. Het is een erg mooi museum, maar wel een museum waar de Amerikaanse trots op het land hoogtijdagen viert. Alles wat er ten toon gesteld wordt is iets wat goed gegaan is in de Amerikaanse geschiedenis en de mislukkingen in onder anderen de ruimtevaart worden niet benoemd.
Mede door het warme weer, maar ook omdat we vonden dat we alle hoogtepunten die we wilden zien wel gezien hadden, gingen we terug richting het hostel. We namen de metro terug en liepen het laatste stukje naar het hostel. De avond ervoor hadden we munten gekregen voor gratis taco's en heel toevallig liepen we langs deze tent. We besloten hier taco's te gaan eten en het smaakte ons goed. Uiteraard zat er een addertje onder het gras, want we konden er maar een per persoon geven, waardoor de gratis maaltijd toch nog iets prijziger werd dan we dachten! De avond spendeerde we verder met kaarten, het spelen van yatzee met een biertje on the side.

Op zaterdag was het weer tijd om naar de volgende plaats te gaan. We gingen met de Nissan dit keer naar Philadelphia. We gingen iets later weg dan gepland en op de weg zat het ook niet allemaal mee. Er was veel file, waardoor we er uiteindelijk een uur langer over deden en we minder tijd over hadden in Philadelphia aangezien we hier maar een nacht zouden blijven. We hadden in Philadelphia het hostel Chamoinix Mansion uitgekozen. Aangekomen op de locatie bleek het hostel aan de andere kant van de rivier te zijn in West-Philadelphia, ook wel bekend door het liedje wat hoorde bij de serie Fresh Prince of Bell-Air. Het hostel was dicht toen wij aankwamen, maar gelukkig was er een Koreaans meisje die ons vertelde dat er een stukje verder een bus ging die ons naar Downtown Philly zou kunnen brengen. We moesten hier heen met de auto en deze hebben we aan de kant van de weg geparkeerd met alle backpacks in de auto. Dit zat ons niet heel erg lekker, maar er was helaas geen andere optie aangezien het hostel tussen de middag dicht was. In de bus werd ons ook duidelijk dat West-Philadelphia een wijk is waar veel donkere mensen wonen en waar de huizen er niet zo heel goed onderhouden meer uitzien.
We stapten na een rit van bijna een uur uit bij Philadelphia Independence Park. Dit park in het midden van Downtown Philly is de plek waar op 4 juli 1776 de onafhankelijkheidsverklaring is getekend. We liepen een rondje door het park en langs het bekendste gebouw van de straat: Independence Hall. In dit bekende gebouw werd George Washington gekozen tot bevelhebber van het Amerikaanse leger en dus de onafhankelijkheidsverklaring getekend. De stad Philadelphia is ook van 1790 tot 1800 de hoofdstad van de Verenigde Staten geweest. We liepen verder eigenlijk een beetje doelloos rond in de stad. We waren een beetje sloom en zonder doel de stad ingegaan. Mike en Gerben bleven achter in het Information Center om te genieten van de WiFi. Ik ben nog een rondje wezen lopen en in het museum in het Independence Park gegaan waar de beroemde Liberty Bell staat. De Liberty Bell is het symbool van de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog en vrijheid in het algemeen. De bel is gebruikt om te luiden zodat de bevolking van Philly samen kon komen voor het voorlezen van de 'Declaration of Independence'. De bel werd later een algemeen symbool voor vrijheid en ook voor de strijd voor het afschaven van de slavernij.
Teruggekomen bij de jongens hebben we de bus weer terug gepakt en zijn we naar het hostel gegaan. Met de bus terug naar West-Philadelphia werd het ons nogmaals ingeprent dat we in dit gedeelte van de stad waren. In de bus waren wij drieën namelijk de enige blanke mensen. Onderweg zagen we ook een supermarkt om boodschappen te doen. Gelukkig stond onze auto er nog dus hebben we boodschappen gedaan om zelf weer eens een goede maaltijd te verzorgen in de aanwezige grote keuken. Het werd gebakken aardappelen, groenten en kippenpoten uit de oven. De maaltijd heeft ons goed gesmaakt, waarna we nog een potje hebben gekaart en yatzee gespeeld. Dit keer zonder een biertje gingen we slapen na een dubbele verliespartij van Mike.

Zondag was weer een lange rijdag. We zouden vandaag 650 kilometer afleggen om op de grens tussen de Verenigde Staten en Canada, om precies te zijn in de Niagara Falls te komen. We vertrokken om 10 uur en de reis ging zeer voorspoedig. Een korte stop bij de Starbucks, waar voor Mike helaas geen WiFi te vinden was, zijn we verder onderweg nog twee keer gestopt. Rond 6 uur kwamen we aan in het plaatsje Niagara Falls, USA, bij de wereldberoemde Niagara watervallen in de rivier Niagara. We zouden een nacht verblijven in Niagara Falls, USA, om de volgende nacht te gaan slapen in de plaats Niagara Falls, Canada. Het leuke aan deze twee plaatsen is dat de grens de rivier is en dat als je over de Rainbow Bridge gaat je dus langs de douane gaat en in het andere land ben. Niagara Falls is, zowel de Amerikaanse als de Canadese kant, een groot amusementspark waar ze zoveel mogelijk dingen hebben voor kinderen en volwassenen om er zoveel mogelijk geld uit te krijgen. We aten een hamburger, het goedkoopste eten wat we vonden, maar nog steeds pittig aan de maat qua prijs en haalden wat biertjes om de avond rustig in het hostel door te brengen. De eigenaar van het hostel stelde ons voor om, om 10 uur naar de rivier te gaan, want dan zouden de Canadezen vuurwerk afsteken en dit was leuk om te zien. Zo gezegd, zo gedaan en om 10 uur hebben we de mooie vuurwerkshow gezien terwijl we schuin uitkeken op de watervallen en de Rainbow Bridge.
Terwijl Mike naar bed was gegaan kwamen Gerben en ik in gesprek met twee Engelse mannen. Even later kwamen er ook nog een Tsjechische jongen en meisje en een Rus bij en werd het nog een gezellige avond. Er kwam nog wodka op tafel en er moest zelfs nog extra bier gehaald worden bij het tankstation!

We sliepen vandaag uit, maar het ging allemaal niet van harte. Ik ben op pad gegaan door Niagara Falls, USA, om te zoeken naar een supermarkt of een andere plaats voor ontbijt, maar ik vond niks! De Tsjechen en Rus van de avond ervoor waren in Niagara Falls om te werken en vertelde ons dat de Amerikaanse kant heel snel verpauperd. De stad is zelfs na New York de meest criminele stad van de staat New York. Terwijl ik door de achterbuurt van Niagara Falls reed, was dit ook duidelijk zichtbaar. Veel huizen staan te kopen of rotten weg terwijl er veel arme mensen op straat leven. De Amerikaanse kant kijkt daarom ook met jaloezie naar de Canadese kant waar de sky letterlijk de limit lijkt.
We liepen richting de watervallen om vandaag eerst de Amerikaanse kant te bekijken voordat we naar de overkant zouden gaan. We waren nog steeds op zoek naar een ontbijt, maar het was al te laat. Ook vanwege het gebrek aan Amerikaanse dollars, we wilde er niet teveel van overhouden voordat we naar Canada zouden gaan, deelden we een bak patat met kip en een bijvul frisdrank beker. Het was armoede troef, maar de watervallen maakte een hoop goed. De Niagara Falls bestaat uit drie watervallen. Aan de Amerikaanse kant vind je de American Falls en de Bridal Veil Falls. Aan de Canadese kant is de bekendste van allemaal en dat is de Horseshoe Falls. Vanaf de Amerikaanse kant kan je dicht bij de watervallen komen, alleen kan je watervallen minder goed zien.
We gingen via de Starbucks naar de auto om de mooie route langs de rivier en de kloof af te leggen tot de monding van de Niagara in Lake Ontario. We gingen de weg af bij het plaatsje Youngtown. Op het eind van het plaatsje is Fort Niagara. We besloten de auto in een zijstraat te parkeren om zo de acht dollar parkeerkosten te besparen. We liepen langs de rivier een kilometer of twee totdat we bij het fort en Lake Ontario kwamen. Vlakbij het fort stond ook een vuurtoren die je gratis kon beklimmen. Gerben, onze vuurtorenwatcher, had in Nederland alle vuurtorens beklommen en wilde deze ook aan zijn lijstje toevoegen. We besloten de 72 trappen te trotseren en na een korte tocht kwamen we boven in de kleine vuurtoren en keken we aan de linkerkant uit over de rivier Niagara en aan de andere kant op Lake Ontario met in de verte duidelijk zichtbaar de contouren van Toronto met prominent aanwezig de CN Tower. We liepen verder totdat we opeens een zwembad tegen kwamen. We hadden al de hele tijd zin om te zwemmen en dit was onze kans. Het enige nadeel is dat de schrale Hollanders de auto twee kilometer verder hadden staan en hier onze spullen in lagen. Na wat wikken en wegen besloten we terug te lopen en toch de acht dollar parkeerkosten te betalen en te gaan zwemmen. Het was alles behalve druk en we hebben heerlijk anderhalf uur genoten van het zwembad en de zon.
Na het zwemmen zat er niks anders op om weer terug te gaan naar Niagara Falls. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt om mooie foto's te maken van de groene omgeving en de kloof waardoor de Niagara rivier stroomt.
Aangezien we vanavond in ons hostel in Niagara Falls, Canada, zouden slapen gingen we aan de Amerikaanse kant nog tanken en bier halen, want dit is in de Verenigde Staten goedkoper dan in Canada. We gingen over de Rainbow Bridge, maar waren duidelijk niet de enige. Na een halfuur waren we de brug over en voorbij de paspoortcontrole en kwamen we aan in het nieuwe hostel. Het zag er eg goed uit en we besloten richting de supermarkt te gaan om zelf weer eens te koken.
De macaroni van Gerben smaakte goed en we vermaakte ons perfect met een spelletje kaarten. Rond een uur of 11 besloten Gerben en ik richting het casino in het 'amusementspark' Niagara Falls te gaan. Het was zielig voor Mike, maar aangezien de leeftijdsgrens 19 is komt Mike het casino helaas niet in. We gingen lopend naar het casino, maar het bleek toch verder dan gedacht. Het was een groot casino en ook erg druk. Helaas voor ons vielen de balletjes niet goed en was op een gegeven moment het geld op. Het was leuk om hier even geweest te zijn en met de taxi zijn we weer terug gegaan naar het hostel en hebben Gerben en ik ook onze bedden opgezocht.

We hadden een kamer voor ons drieën en zonder de wekker gezet te hebben werden we allemaal rond een uurtje of 9 wakker. We hebben ontbeten en na het ontbijt besloten we richting de watervallen te gaan. Het weer zou gister, maar ook vandaag niet zo best zijn, maar het viel alles mee, want het was gewoon tegen de 30 graden met een lekker zonnetje. Aangezien het gisteravond ver lopen was richting de watervallen besloten we de auto te nemen en deze dichtbij de waterval te parkeren. Het voordeel van de Amerikaanse kant was dat je dichterbij de watervallen kon komen, maar het grootste voordeel heeft de Canadese kant, want het uitzicht over de watervallen was betoverend. De watervallen zijn geologisch gezien nog niet oud. De Niagara rivier is ongeveer 12.500 jaar geleden ontstaan na het smelten van het ijs van de laatste ijstijd. Doordat het smeltwater zich een baan moest wanen is de rivier Niagara ontstaan. Hierdoor ontstond niet alleen de Niagara rivier, maar ook Lake Ontario en de Sint Lawrence River. Ongeveer 5500 jaar geleden ontstonden de Falls zoals ze er nu uit zien vanwege veel smeltwater.
We liepen langs de Horseshoe Falls over Table Rock. De Horseshoe Falls zijn de bekendste, maar ook de grootste en breedste van de drie. De Horseshoe Falls zijn 792 meter breed, 51 meter hoog en per seconde stroomt er 2,2 miljoen liter water naar beneden! De American Falls zijn iets kleiner met een breedte van 323 meter, een hoogte van 53 meter en hier stroomt bijna 570.000 liter per seconde naar beneden.
Je kan de waterval dus zien wanneer je boven langs de waterval loopt, maar je kan er ook heel dichtbij komen op de rondvaartboot de Hornblower. We moesten even in de rij staan, maar uiteindelijk stonden we in onze rode poncho in de boot op de Niagara rivier om zo dicht mogelijk langs de American Falls te varen en om zo dicht mogelijk bij de Horseshoe Falls te komen. Wij vroegen ons af of de poncho's echt nodig waren, maar de poncho's waren echt nodig! Heel gaaf om zo dicht bij de waterval te zijn geweest, maar we werden inderdaad best nat! Mijn telefoon kon weer snel mijn broekzak, want bij werd zeiknat!
We vaarden terug en stonden hier ook weer in de rij om met de lift naar boven te komen. Boven aangekomen gingen we naar de Tim Hortons voor een koffie, een broodje en een donut. We waren weer in Canada, dus de Tim Hortons was weer overal te vinden! Een voordeel van de Tim Hortons is dat de koffie goed is, ze ook eten hebben, maar vooral dat de prijs vergeleken met de Starbucks lager is.
Het laatste wat op ons lijstje stond was het bekijken van de Niagara Falls van bovenaf. Aangezien dit een soort groot amusementspark is, was er ook een uitkijktoren. We gingen in de Skylon Tower die een hoogte heeft van 160 meter. Het was niet druk op de Skylon Tower wat ons erg verbaasde. Het uitzicht vanuit de Skylon Tower was erg mooi. Je keek over de hele omgeving heen met de watervallen als grote hoogtepunt. Ook Lake Ontario, Toronto en de Amerikaanse stad Buffalo kon je goed zien.
Na het bezoek aan de Skylon Tower gingen we terug naar de auto en naar de supermarkt. Ik heb vanavond voor de laatste keer gekookt op onze reis. Rijst, met groente en vlees stond er vandaag op het menu. De rest van de avond hebben we biertjes gedronken en alle spelletjes voor het laatst gespeeld. Pik van de keizer eindigde ik als keizer en Mike was de pik. Yatzee won Mike juist en verloor Gerben. Ook de pooltafel in de kelder waar we zaten werd nog gebruikt en ook daarbij kwam ik als winnaar uit de bus. Kortom, het was een goede en geslaagde laatste avond... Morgen onze laatste rit met de Nissan richting Pearson International Airport in Toronto.