Mandalay: Een waardig afscheid van Myanmar

De busreis van Nyaungshwe, Inle Lake naar Mandalay ging voorspoedig. Er waren dit keer iets meer bochten aangezien we door de bergen gingen, maar de uren waren zo voorbij. Tim sliep redelijk goed en Demi iets minder. De slaappillen sloegen dus redelijk aan! We vertrokken om half 9 en de rit zou tien uur duren. Zoals de meeste busritten in Myanmar arriveerde deze bus ook weer eerder op de bestemming. Om 5 uur werden we gewekt en reden we het busstation van Mandalay binnen. Wederom hoorde we met onze slaperige koppen de schreeuwende taxichauffeurs buiten staan. Er zaten nog drie Nederlandse jongens in de bus en die zouden naar hetzelfde guesthouse gaan. We deelden dus weer de taxi en niet veel later kwamen we bij Royal Guesthouse aan. We zagen andere mensen al slapen in de lobby dus er sou waarschijnlijk nog geen kamer beschikbaar zijn... We moesten uiteindelijk wachten tot 9 uur voordat we een kamer hadden! We kropen in bed om toch nog een paar uurtjes slaap te pakken in een rustig bed!
Een paar uur later werden we wakker en besloten we toch nog iets te doen deze dag. Rond een uur of half 5 gingen we richting Mandalay Hill. We besloten om met een triksja te gaan. Een man fietst en de mensen zitten rustig en genieten van de omgeving. De afstand was ongeveer een kilometer of 5. Hoewel het voor ons erg comfortabel was hadden we toch wel een beetje medelijden met deze meneer. Misschien raar, want volgens mij is hij juist weer blij dat hij ons mee mag nemen en wij waarschijnlijk meer betalen dan de lokale mensen. Een dubbel gevoel dus.
Mandalay Hill is een heuvel gelegen bij de stad. Op de heuvel zijn enorm veel pagoda's gebouwd. Als er pagoda's zijn betekent dat dat je weer op je blote voeten mort lopen... Echter is de berg 230 meter hoog! Er is gelukkig wel een trap, maar je voetjes vinden het niet heel erg fijn! Het verhaal gaat dat Boeddha zelf ooit op deze heuvel heeft gestaan en toen heeft gezegd dat er in het 2400 volgens de Boeddhistische kalender (1857 volgens onze kalender) een stad zou verrijzen. En dat gebeurde ook, want in dat jaar bouwden ze Mandalay en werd het zelfs de hoofdstad. Er staan ook twee grote gouden Boeddha beelden in de pagoda's die wijzen naar de stad die verrezen is aan de voet van Mandalay Hill.
Onderweg stopte we om even uit te rusten. Er kwamen meerdere monniken langs gelopen en er waren drie monniken die een praatje met ons begonnen. Zelfs de monniken beginnen hier, net zoals de andere mensen uit Myanmar, altijd over de derde plaats op het WK voetbal als ze horen dat je uit Nederland komt. Robin van Persie, Arjen Robben... We hadden een gesprek met de monnik en vroegen hem ook of hij altijd monnik zou blijven. Het antwoord wat wij kregen schokte ons wel een beetje... Hij zei van niet, want hij zag veel Westerse vrouwen met korte broekjes en wilde ook wel zo'n vrouw uiteindelijk! We vervolgde onze weg en het uitzicht boven op de heuvel was de klim meer dan waard! We genoten van het uitzicht over de stad. Mandalay is toch best een grote stad met rond de miljoen inwoners.
De weg naar beneden ging iets beter en na ons bezoek aan Mandalay Hill besloten we richting rem shopping mall te gaan om nog een paar dingen te kopen. Hierna weer terug naar het hotel. We hebben wat westers gegeten en rond 9 uur waren we weer terug in het hotel. Dat moet ook wel, want de regering heeft de Martial Law (spertijd) ingevoerd. Er mag niemand tussen 10 uur 's avonds en 3 uur 's morgens op straat zijn. Het is een hele rare gewaarwording, want het is enorm stil op straat en er rijdt overal politie rond. De wegen zijn met straatversperringen afgezet, dus er komt echt niemand doorheen.

Zondag besloten we richting Mingun te gaan. Mandalay heeft zelf een paar dingen om te bezichtigen, maar het mooiste zijn de kleine oude steden er om heen. Mingun is er daar een van. Aangezien we wat laat waren, namen we een motorbike om ons richting de haven te brengen. Dit in eerste instantie met schrik voor Demi. We zaten allebei achterop een motorbike en dit was de snelste manier om jezelf van het ene punt naar het andere punt in Mandalay te brengen. Ook de goedkoopste trouwens! We kwamen net op tijd bij de ferry. Na een uurtje varen op de rivier hadden we ongeveer 11 kilometer afgelegd en kwamen we aan in Mingun. Mingun staat bekend om de enorme stoepa die ze hier wilde bouwen. Mingun Paya zou, als hij daadwerkelijk was afgebouwd, in aanmerking zijn gekomen voor de grootste pagoda van de wereld. Het zou een 150 meter grote stoepa worden. De bouw van Mandalay gooide echter roet in het eten. De resten laten een enorm massief blok steen zien met een klein Boeddha beeld erin. Je ziet grote splijtingen door het steen lopen als gevolg van aardbevingen. Wij hadden geluk om de pagoda te mogen beklimmen. Het is op eigen risico en het was juist weer een week open. Geluk, hoewel wederom op blote voeten op deze warme stenen... Er waren allemaal kleine kiezelsteentjes dus het gevoel voor de voeten was niet heel fijn! Toch was de beklimming het wederom waard, want het uitzicht was prachtig...
Om 1 uur gingen we weer terug met de boot richting Mandalay. Na de bootrit besloten we om even te rusten in het hotel. De temperatuur is en blijft erg hoog hier in Mandalay. Geen regen en een temperatuur rond de 38 graden... Later op de middag, na onze siësta, gingen we naar Mahamuni Paya. Bij deze pagoda is een van de beroemdste en belangrijkste Boeddha beelden van Myanmar te vinden. Dit Boeddha beeld is hier iets meer dan 100 jaar geleden geplaatst en is versierd met een 6 inch dikke laag goud. Het beeld is hierdoor iets veranderd van vorm, maar te vormt een groot pelgrimsoord voor de Birmese bevolking. We konden niet dichtbij het beeld komen, want er waren rij en biddende mensen. Het is voor vrouwen niet toegestaan om bij het beeld te zitten, dus vandaar de grote rijen verder van het beeld vandaan. Het was een bijzonder beeld om te zien... Maar dat waren wij, en Demi in het bijzonder, ook voor hun. Er komen hier waarschijnlijk weinig buitenlanders want Demi werd de hele tijd door iedereen aangestaard. Er werden zelf een aantal keer stiekem foto's van ons gemaakt! Het is en blijft wat ongemakkelijk als iedereen je maar met open mond blijft aanstaren en stiekem foto's aam het maken is (hoewel wij eigenlijk hetzelfde doen bij hun!).
We gingen weer met de motorbike naar de 30e straat, waar volgens de lonely planet veel barbecue restaurant waren. Hier had Tim zich sinds de goede ervaring in Yangon al een tijdje op verheugd. Ook hier komen waarschijnlijk weinig buitenlanders, want het staren ging door. Demi besloot het anders aan te gaan pakken en telkens terug te gaan zwaaien naar de mensen en te glimlachen. Als je glimlacht, dan glimlachen de mensen automatisch terug!
Een ander mooi punt zijn de prijzen van alles. Het is namelijk meer dan duidelijk dat er overal toeristen prijzen zijn. Of als ze je zien ze maar een bedrag noemen. Een bedrag wat voor ons nog steeds belachelijk laag is, maar waar de lokale mensen waarschijnlijk dus nog minder voor betalen! Zo wilde Tim twee sigaren kopen. Hij vroeg wat ze kostte waarop de man 100 per stuk antwoord. De vrouw kijkt haar man met een verbaasd gezicht aan. Uiteindelijk betaalde we 50 Kyat voor twee sigaren wat nog steeds veel te veel is! Maar 50 Kyat is voor ons 5 dollarcent...
De barbecue viel een beetje tegen. Tim bestelde dingen in de koelkast en het smaakte niet heel lekker. Later is gebleken dat wat Tim aanzag voor champignons, varkensstaart was... Tegenover de barbecue restaurant zat gelukkig ook een sushitent! Dit maakte alles wat betreft het eten goed!
Terug in ons hotel werd het toch nog wat later. Er bleken Filipijnse mensen in ons hotel te zitten die vanwege de spertijd veel bier hadden ingeslagen. Teveel bier, dus ze deelden veel uit en wilde graag gesprekken voeren met ons en twee andere Nederlanders. Werd het toch nog een iets latere avond ondanks de avondklok...

Een ander hoogtepunt van Mandalay is de teak brug in Amarapura, een andere oude stad buiten Mandalay. Na het ontbijt besloten we met een taxi hierheen te gaan. We sproken met de taxichauffeur af dat hij ons hier heen zou brengen, daarna naar de goudfabriek en daarna weer terug richting het hotel. Deze teak brug, de U Bein's Bridge, is de langste en oudste teak brug van de wereld. Deze 200 jaar oude brug is wel 1,2 kilometer lang! Ons doel bij de teakbrug was het bezoeken van een pagoda in Amarapura waar de monniken om 10.30 uur zouden eten. Helaas nam de rit naar de brug iets meer tijd in beslag en ook de overtocht over de brug. De brug was drukbezocht en je moet toch even goed kijken waar je je voeten neerzet. Deze oude brug ziet er voor zijn leeftijd verder nog erg goed uit! Helaas waren we te laat of waren we in een andere mooie pagoda. We zagen gelukkig wel een aantal monniken lopen over de brug! De monniken zijn ook bijna niet te missen, want je ziet ze overal.
Na ons bezoek aan de brug gingen we terug naar Mandalay. We hebben in Mandalay de Mahamuni Paya bezocht die volgeplakt was met goudblaadjes, maar ook andere pagoda's. Wij gingen in Mandalay naar de goudfabriek waar ze al deze goudblaadjes maken. Helaas stelde de fabriek zelf niet zo heel veel voor. Wat wel indrukwekkend was om te horen is het proces wat er aan vooraf gaat voordat de goudblaadjes gemaakt worden. Een klein klompje goud wordt gesmolten. Er moet daarna een halfuur met een hamer van 3,5 kilo op dat ene blaadje geslagen worden. Het blaadje is iets groter geworden en wordt in 6 stukken gesneden. Dit proces herhaalt zich nog een keer. Nadat er twee keer een halfuur is geslagen op het blaadje (er zitten ongeveer 600 blaadjes bij elkaar gepropt), moeten ze vijf uur lang op het blaadje slaan. Op dat moment is het pas dun genoeg om in te pakken zodat het verkocht kan worden bij de pagoda's. We hebben de mannen aan het werk gezien en het is behoorlijk zwaar werk.
Na een kort bezoek aan de goudfabriek gingen we terug naar ons hotel en lunchen. We vonden dat we alles hadden gezien wat we wilde zien in Mandalay dus besloten we lekker te gaan relaxen bij een zwembad. We wilden naar een zwembad bij een luxe hotel, alleen was die gesloten voor reparatie. We gingen uiteindelijk naar het publieke zwembad waar ook vele Birmese mensen te vinden waren. Het was een relaxte middag!
In de avond hadden we afgesproken met Rosie en Jacob om samen te gaan eten. We gingen dit keer naar Eem barbecue restaurant dichterbij. Er voegde nog een oudere Australische man met zijn Birmese vrouw bij ons en het eten was erg goed en lekker. Het was een gezellige avond, maar om half 10 werd ons toch echt verzocht om weg te gaan... Het was bijna spertijd en het personeel moet natuurlijk ook voor 10 uur binnen zijn!

Onze laatste dag in Myanmar was aangebroken. Een vrij korte, want we zouden al om half 10 opgehaald worden met de taxi. Rosie en Jacob zaten toevallig ook in hetzelfde vliegtuig dus konden we de taxi mooi delen en de kosten ook! Het zou een uur rijden zijm vanaf de stad naar het vliegveld van Mandalay. Het vliegveld van Mandalay ligt 48 kilometer buiten de stad en echt in de middle of nowhere... En waarom? Het is eigenlijk een soort spookvliegveld, want het is redelijk groot en er is echt totaal niks te doen!

Al met al kunnen we zeggen dat Myanmar ons enorm heeft verrast! Het is werkelijk waar een fantastisch land. De cultuur, de mensen en de bezienswaardigheden zijn fantastisch. De cultuur is nog steeds eigen en de westerse inslag is nog niet geheel zichtbaar. Dat geldt hetzelfde voor de mensen, want die zijn zo vriendelijk. Ze willen graag met je praten, zodat ze hun Engels kunnen verbeteren en ze zijn echt oprecht, lief en aardig. Als je op straat wordt aangesproken wordt in Azië houd je het meestal een beetje afzijdig omdat ze vast iets van je willen. In Myanmar is dit bijna niet het geval. Als ze vragen of je een taxi nodig hebt en je zegt nee accepteren ze dat meteen! Dat is wel anders in Thailand... Als je per ongeluk iets van je spullen laat liggen in een restaurant of pagoda zullen ze het niet zelf houden, maar achter je aan gaan om het terug te geven!
Maar hoe lang zou dat nog blijven? De verandering in dit land is al ingezet en je ziet al jongeren met spijkerbroeken lopen in plaats van longyi's. Drie jaar geleden was er nergens in Myanmar een pinautomaat en nu kan je er al redelijk veel vinden in het hele land. Waarschijnlijk zou Myanmar elk jaar meer veranderen, ook vooral vanwege de komst van toeristen.
Al met al kunnen wij iedereen aanmoedigen om Myanmar te bezoeken en als het kan zo snel mogelijk! Wij denken dat Myanmar over vijf jaar totaal anders is als het nu is en meer zo gaat worden als Thailand.

Wij willen nog zeggen dat wij het leuk vinden als jullie ons reisverslagen lezen en we willen diegenen bedanken die geregeerd hebben! Niets moet en alles mag, want de grootste reden dat wij de reisverslagen schrijven is voor onszelf als aandenken aan deze mooie reis!
Als laatste wil ik kwijt dat er waarschijnlijk een aantal foutjes zitten in de reisverslagen. Zowel op het gebied van Nederlands als op het informatieve gedeelte. Het internet in Myanmar is niet heel goed waardoor we niet alles na hebben kunnen kijken op internet.
Onze laatste week gaat in... We gaan heerlijk op het strand liggen in Koh Tao!