Yangon: een warm en nat welkom!

Woensdagmiddag zijn we wederom geland op Don Muang Airport in Bangkok geland. De vlucht vanuit Phnom Penh was, op een luchtzakking voor de landing, vrij voorspoedig.
We zijn weer met de taxi richting ons bekende hotel Rambuttri Village Inn gegaan. Het is ons ondertussen bekend aan het worden! Het werd een rustig avondje, want we moesten en zouden het visum voor Myanmar gaan halen de volgende dag!

Donderdag vertrokken we rond een uur of 9 richting de ambassade van Myanmar om ons visum te regelen. Je kan bij de ambassade je visum 's morgens aanvragen en dan in de middag weer ophalen. Bij het nalezen over het verkrijgen van het visum, moest je er wel vroeg bij zijn. Er zouden rijen staan... Aangekomen bleken er inderdaad rijen te staan, maar ging het eigenlijk allemaal erg snel en voorspoedig. Buiten kon je een formulier kopen, zodat je niet drie keer in de rij hoefde te staan, en na het te hebben ingevuld ga je in de rij staan. Je krijgt een nummer en je wacht totdat jouw nummer opgenoemd wordt. Hierna kan je weer in de rij staan, je paspoort inleveren en betalen. Je kan je paspoort dan in de middag tussen half 4 en half 5 weer ophalen! We zijn blij dat we voor deze optie hebben gekozen, want het scheelt geld. In Nederland zou je je paspoort moeten opsturen naar de ambassade van Myanmar. Deze is niet in Nederland dus dan zou het Berlijn of Brussel worden.
Binnen het uur waren we weer weg bij de ambassade en zijn we richting het MBK shopping mall gegaan. We hadden namelijk een aantal nieuwe dingen nodig die ons afgenomen waren in Phnom Penh. We hebben een simpele telefoon voor Demi gekocht en nog wat kleine dingetjes. Na het bezoek aan de shopping mall besloten we het er eens lekker van te nemen. We zijn een paar uurtjes bij het zwembad gaan liggen en hebben lekker uitgerust.
Met weer de taxi zijn we naar de ambassade terug gegaan om onze paspoorten op te halen. We hadden de stempel en het visum van Myanmar was binnen! We konden eindelijk naar het beloofde land...
Nadat we het visum binnen hadden zijn we weer richting de shopping malls gegaan. Dese keer gingen we naar de Siam Shopping Mall. Deze is vlakbij de MBK en nog luxueuzer. Zelfs Mercedes en Maserati hebben hier een winkel! Hierna werd het moeilijk om richting Kho San Road te gaan. De taxichauffeurs werkte niet mee (misschien omdat het regende?!) en ze wilde niet op de meter! De taxichauffeurs zeggen namelijk altijd een prijs. Hierdoor kunnen ze meer verdienen, maar eigenlijk werkt hun meter ook gewoon... En dit is voor ons juist weer veel goedkoper! Na het avondeten gingen we ergens een Bucket drinken en kwamen we in gesprek met twee Engelse jongens en een Nederlands meisje. Een fantastische Thaise goochelaar liet ons allerlei trucs zien. Uiteraard zat hier ook weer wat achter, want voor geld wilde hij ons de trucs wel uitleggen! We waren met Engelsen dus het geld kwam op tafel! Ongelooflijk was het! Wet een rustige avond zou worden, werd een avond met nog een paar buckets. Engelsen zijn zoals Engelsen overal zijn. Ze lusten wel een borrel en geld is dan niet heel belangrijk. Overal op straat worden schorpioenen aangeboden om op te eten. De Engelsen hadden het al gedaan dus Tim kon uiteraard niet achter blijven! Het was verschrikkelijk, maar de foto's zijn daarom des te beter! Overal op straat wordt ook lachgas verkocht... Goed, het was een mooie avond/nacht!

Op vrijdag konden we uitslapen... We moeten 12 uur uit checken en zijn daarna bij het zwembad gaan liggen. Om 2 uur hebben we een taxi genomen en zijn we wederom richting Don Muang Airport gegaan. Om 16.20 uur zouden we eindelijk naar Yangon vliegen!
De vlucht met AirAsia was wederom perfect. Ons visum werd goedgekeurd bij de grenscontrole en we konden Myanmar, voormalig Birma, in!
Met de taxi gingen we richting ons hostel wat we geboekt hadden, Sleep Inn hostel. Yangon, de voormalige hoofdstad van Myanmar, is een vrij grote stad met ongeveer vijf miljoen inwoners. Tijdens het vorige bewind hebben ze Yangon de status van hoofdstad afgepakt om een geheel nieuwe stad te bouwen, Nay Pyi Taw. Yangon is echter nog steeds de belangrijkste stad van het land, als je kijkt op het gebied van transport en economie.
De verschillen tussen Thailand, Cambodja en andere Aziatische steden is direct goed te zien en merken. De bevolking is nog vooral op zichzelf gericht en nog niet gewend aan toeristen. De mensen kijken ons aan en we zien ook weinig andere Westerse mensen op straat lopen.
Myanmar is een land wat pas een paar jaar 'echt' open is voor toeristen. Je moet nog een visum regelen van tevoren en de meeste mensen komen het land binnen op de luchthaven van Yangon. Er zijn drie mogelijke grensovergangen over land met Thailand, alleen is het moeilijk om deze grensovergangen te gebruiken.
Myanmar is jarenlang een gesloten land geweest. De grenzen waren dicht en men wist niet echt wat er gebeurde in Myanmar. In 1988 werd de naam van het land veranderd van Birma naar Myanmar, om het koloniale verleden achter zich te laten. De partij probeerde ook de macht te grijpen met de verkiezingen, maar 'The Lady' Aung San Suu Kyi had ook een partij en die wonnen de verkiezingen. De verkiezingen werden ongeldig verklaard en San Suu Kyi kreeg huisarrest. Het land raakte steeds meer geïsoleerd en het huisarrest van 'The Lady' werd elke keer verlengd. Ze kreeg wereldwijde aandacht toen ze in 1991 de Nobelprijs voor de vrede kreeg. Toen haar man, die in Engeland woonde, overleed kon ze niet naar de begrafenis. In 2011 is San Suu Kyi vrijgelaten en gaat het land, met steun van de Verenigde Staten, steeds meer de goede kant op.
De cultuur hier in Myanmar is nog enorm aanwezig. De westerse invloeden zijn nog beperkt. Zowel de mannen als de vrouwen dragen hier een rok. Deze rok, 'de longyi' genoemd, is een symbool van de Birmese cultuur. De mannen lopen met deze rokken rond en zitten constant de rokken goed te doen. De meeste vrouwen hebben ook 'tanaka' op hun gezicht. De tanaka is een soort crème die ze van een boomschors afhalen en vermengen met water. Bijna alle vrouwen dragen dit. Wij vroegen ons uiteraard af waarvoor ze dit precies op hun gezicht hadden! Maar ook dit is iets van de typische Birmese cultuur. De vrouwen dragen het in eerste instantie als zonnebrand, maar als tweede, en als meest belangrijkste, is het een uiting van schoonheid. De jongere generatie mannen gaat het ook gebruiken. Je zou dit een beetje kunnen vergelijken met dat westerse mannen ook steeds meer bezig zijn met hun schoonheid. Hier in Myanmar gebeurd dat dus ook, maar dan op hun eigen manier!
We waren in de avond aangekomen in Yangon en we liepen over straat. Sinds onze mindere ervaring qua aankomen in het donker en daarna een rondje lopen (lees Phnom Penh) gingen we hier toch een klein rondje lopen. De mensen zijn echter zo vriendelijk! Als je naar ze lacht dan lijkt het wel alsof er drie andere ook naar je glimlachen! Het blijkt dus ook dat er niet zoveel criminaliteit in Myanmar richting toeristen is. De enige keer wanneer ze achter je aan rennen is, als je bijvoorbeeld iets vergeten ben en ze het aan je terug willen geven!

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we Yangon ingegaan. Eem paraplu en een regenjas of poncho is hier geen overbodige luxe. Het is namelijk ook in Myanmar regenseizoen... Toen we op het vliegveld aankwamen kregen we een boekje over Myanmar en hier stond ook de voorspelling van het weer per stad in voor de man juli. In Yangon regent het in de maand juli 26 van de 31 dagen! Zo ook vandaag... Met een taxi zijn we naar de bekende Shwedagon Paya gegaan. Deze pagoda heeft in het midden een enorme gouden bel. De gouden pagoda is overal boven de stad te zien en is ongeveer 100 meter hoog. Om de pagoda heen zijn allemaal kleine tempeltjes gebouwd. Er zijn mensen die hier elke dag heen gans om te bidden. Elke dag heeft hier een eigen kleine tempeltje waar de mensen water over gooien. Alle 8 de dagen zijn gemaakt om de pagoda heen. Ja, in Myanmar zijn er geen 7, maar 8 dagen. De woensdag is in twee dagen opgedeeld. Een woensdagochtend en een woensdagmiddag. Het is dus voor je offers belangrijk of je op woensdagochtend of woensdagmiddag geboren bent. De pagoda is prachtig en je kijkt werkelijk je ogen uit. Voor het bezoeken aan tempels, stoepa's of pagoda's in Myanmar zijn echter wel een aantal regels. Je mag geen korte broek onder je knieën aan, geen schoenen en sokken en geen shirt zonder mouwen. Dit allemaal volgens de boeddhistische geloofsregels! Aangezien het regende was het bij de pagoda dus enorm glad en moest je voorzichtig lopen! Ook hier waren we weer een grote attractie voor de rondlopende mensen uit Myanmar. Er werden stiekem foto's van ons gemaakt. Wij maken dus foto's van hun, omdat wij ze bijzonder vinden en dat doen hun dus ook van ons. De monniken die rondliepen wilden vooral met ons op de foto! Waarschijnlijk zijn we straks weer in menig tempel of woonhuis ergens in Myanmar te bewonderen...
Na het bewonder van de Shwedagon Paya zijn we richting een Market gelopen. Het begon echter zo gard te regenen dat we een paar keer zijn wezen schuilen. Toen we aankwamen bij de Market was deze helaas al bijna dicht. We hebben een taxi terug gepakt en zijn weer richting ons hostel gegaan.
In de avond besloten we richting Chinatown te gaan om hier iets te gaan eten. Er staan allemaal stalletjes waarop barbecuevlees, vis of groenten liggen. Hier kan je dan uit kiezen en dam maken ze het voor je klaar. We kwamen toevallig aan een tafel te zitten bij twee Engelse mannen, aangezien we anders in de regen zaten. De twee Engelse mannen werkten al geruime tijd in Myanmar en konden ons dus wel het nodige over het land vertellen. Het eten was heerlijk en de biertjes smaakte goed. Ook de Birmese sigaren, een speciaal soort, smaken hier erg goed! Het verbaasde ons in Yangon dat er vergeleken met andere Aziatische steden geen scooters of motors rond rijden. De Engelse mannen vertelden ons dat er in Yangon zelf inderdaad geen motor gereden mocht worden. Een generaal uit het oude regime heeft dit namelijk verboden nadat hij zelf op straat werd aangereden door een motorrijder! Het werd een leuke, gezellige en interessante avond met de Engelse mannen.

Zondag was een reisdag. Hoewel we pas in de avond de nachtbus naar Bagan zouden pakken. We sliepen daarom uit en zijn lekker rond gaan lopen op de straten in Yangon. Nadat we geen zin meer hadden om te lopen hebben we een taxi gepakt en zijn we richting de Market gegaan. We werden echter afgezet bij een andere Market dan die we bedoelde! Gelukkig was de Marjet die we bedoelde, de Boguoke Aung San Market dichtbij. Ondertussen hebben we een ijsje gegeten in de skybar van het Hitachi gebouw. Op de 20e verdieping hadden we een fantastisch mooi uitzicht over de stad Yangon. Op de Market hebben we een paar dingetje gekocht, waaronder een potje tanake! We zijn weer terug gegaan richting ons hotel, want we moesten ons klaar maken voor de busreis. De bus zou vertrekken om 8 uur, maar het was verstandig om rond half 6 weg te gaan omdat het nog een uur naar het busstation was met de taxi. Dit bleek inderdaad te kloppen. We deelden de taxi met meerder personen die met de bus naar Bagan gingen. De nachtbus zou er ongeveer 10 uur over doen om ons van Yangon naar Bagan te brengen...